O artık evine döndü!

İZMİR - Büyük mutluluk yaşayan Barış'ın ilk ziyaretçileri okul arkadaşları olurken, anne Kıymet Keklik, "Oğlum gerçek özgürlüğü gerçek kalbe ulaşınca yaşayacak. Barış ve tüm kaderdaşları bağış kalplerle özgür olacak" dedi.

 

Manisa'da, merkezden uzak, göçle gelenlerin yoğun yaşadığı Nurlupınar'da oturan iki çocuk annesi ev kadını Kıymet Keklik ile işçi Yılmaz Keklik'in mutlu yuvaları, 2 yıl önce büyük oğulları Barış'ın hastalanmasıyla hüzünle kaplandı. 2009 Kasım ayında anne Keklik, kalp yetmezliği teşhisi konulan Barış'la hastane yollarına düştü. Baba Keklik, şimdi 10 yaşında olan küçük oğlu Yusuf ile evde kalırken, anne Keklik ve Barış, 2 ay Manisa Celal Bayar Tıp Fakültesi Hastanesi'nde yattı.

 

Yaşam mücadelesinde, evinden iki yıl uzak kalacağı bir serüvene başlayan Barış, 4 Ocak 2010'da Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Kalp Damar Cerrahisi Kliniği'ne yattı. Talihsiz Barış için bağış kalp beklenmeye başlandı. Prof. Dr. Mustafa Özbaran, Prof. Dr. Tahir Yağdı ve Doç. Dr. Çağatay Engin'den oluşan ekip, Barış'ı, uygun kalp çıkana kadar hayatta tutabilmek için yapay kalp taktı. Pompası küçük, ana makinesi 150 kiloluk, boyu kadar cihaza bağlanan Barış, umutla tam 22 ay bağış kalp bekledi. Barış 22 ay annesiyle birlikte baba, kardeş, arkadaş, akraba özlemiyle dört duvar arasında yaşadı. Doktorları, hemşire ablaları, kendisi gibi kalp bekleyen hastalar Barış'ın en yakın arkadaşları, moral kaynakları oldu. İki yıldır beklenen kalp bir türlü bulunamayan Barış'ın bu süreçte büyüyüp kilo alması, Barış'a yetişkin pompasına geçiş şansı yarattı. Barış'a 22 ay bağlandığı cihazdan daha küçük, taşınabilir, daha fazla özgür olacağı, hastaneden evine gidebileceği, bir hastaya ait emanet yapay kalp bağlandı. Barış, aylar sonra hastaneden çıkıp doktor ve hemşire gözetiminde hastanenin arkasındaki alışveriş merkezinde kısa süreli de olsa özgürlük provası yaptı. Testi başarıyla geçen, yetişkinlere takılan bu cihazın uygun bulunduğu Barış'ın özgürlüğü prova olarak kalmadı. Barış'a hastaneden çıkmasını sağlayan kalıcı cihaz takıldı. Kalıcı cihazla da birkaç gün hastanede gözetim altında tutulan Barış'a doktorları eve dönüş izni verdi.

 

Barış, annesi Kıymet Keklik ile birlikte doktorlarına, hemşire ablalarına veda ettikten sonra hastaneden ayrılıp önceki akşam evine gitti. Kardeşi Yusuf'a ve babaannesine sürpriz yaptığını belirten, ilk ziyaretçileri sınıf arkadaşları olan Barış yaşadığı sevinci, "Kardeşim, babaannem, yakınlarımız geleceğimizi bilmiyorlardı. Bizi görünce çok sevindiler, ben de çok sevindim. Artık evimdeyim, çok mutluyum, bir daha hastaneye dönmek istemiyorum. Hastane hem güzeldi hem değildi. Çok ablalar, ağabeyler arkadaşım oldu. Herkes bana çok ilgi gösterdi. Ama 2 yıldır evimize gelmiyordum. Herşeyi çok özlemiştim. Şimdi de her istediğimi yapamayacağım ama evimde olduğum için çok sevinçliyim" diyerek anlattı.

 

Ziyarete gelen arkadaşlarına merak ettikleri yapay kalbi, nasıl çalıştığını anlatan Barış, gerçek kalbe kavuşmak istediğini söyledi. Arkadaşları da Barış'ın eskisi gibi aralarına katılıp oyun oynaması, birlikte okula gidebilmeleri için yeni bir kalbe ihtiyacı olduğunu dile getirip, organ bağışı çağrısı yaptı. Barış sokağa çıktığından arkadaşları gibi oyun oynayamasa da onları izleyerek zaman geçiriyor.

 

Evinden, yuvasından, eşinden, küçük oğlundan uzakta 2 yıl geçiren, hastane ziyaretleri dışında yüzlerine, seslerine hasret kalan anne Keklik, "Bütün aile aynı sofraya oturmayalı tam iki yıl oldu. İnsanın evi bambaşka. Ancak benim tek isteğim oğlumun sağlığına kavuşması. Şimdi hastaneden çıkacak kadar özgür oldu ama gerçek özgürlüğe gerçek kalple kavuşabilir. O nedenle herkesi organ bağışı konusunda duyarlı olmaya çağırıyorum" diye konuştu. Anne Keklik, haftada bir hastaneye kontrole gitmek zorunda olduklarını, ancak otobüsle bu yolculuğun riskli olacağını belirterek, bu konuda da yetkililerden yardım istedi.(DHA)