Yeryüzü yaşamı ahlaksızlık ve yalanın pençesinde… Dünyamız,insanın kendi eliyle hazırladığı trajik sona anbean yaklaşıyor.

İnsan hoyratlığına karşı tabiat ağır tepkilerveriyor. İnsanın tabiata yanıtı ise görüntü ve gürültüden ibaret… Öylesine boşluğa doğru…

Evet, öylesine boşluğa doğru… Mesela, altın madeninin yol açtığı felaketler zinciri medyada tartışılıyor. Bir sürü ayrıntı ve mazeret salt gündemoluşturuyor, o kadar. Belli ki geriye sadece ölenlerin acısı kalacak.

Acı gerçek; Söz konusu olan sistemin bekası ise, aramızdan kaç kişinin öleceği muktedirin umurunda değil, “mış” gibi yapıyor, o kadar.

Yeryüzü yaşamının üstündeki lanet, insan! Yalan söylüyor, öldürüyor, çalıyor…

Dört kitap, üç din emrediyor; öldürmeyeceksin, çalmayacaksın, yalan söylemeyeceksin. Ama insan denen tuhaf yaratık çalıyor, öldürüyor, yalan söylüyor. Bu arada,dindar olduğunu söylemekten de vazgeçmiyor.

İnsanlık, bir avuç iyi insanın yüzü suyu hürmetine, haysiyetli yaşam alanlarını koruyabiliyordu. Gel gör ki geçen yüzyılda, insan, son iyilik vahalarıyla vedalaştı.

Günümüzde, siyasal partiler vasatlığı, sığlığı, ucuzluğu örgütlüyor. Serbest piyasanın inşa ettiği tüketim toplumu, metalaşan değerlerle mütecanis gündelik hayatın vasatlığında, sığlığında kendini buldu.

Çürüme insanlığı sardı. Bütün değerleriyle, bütün kurumlarıyla sistem çöküyor. Çöküşe tutunan ahlak ve vicdan yoksunu vasatlar, yalanı paraya çevirmek için siyaset yapıyor. Adeta birer çeteye dönüşen siyasal partileri kullanan vasatlar, yalanı en büyük değer yaptı.

Kısacası, para ve yalan en yüce değer olup bu değerlerde ifadesini bulançağın liberal düzeni, vicdan yitimiyle maluldür. Vicdan ve ahlakın sükûtettiği rezil bir hayatı sürdürmekle yükümlü olmak ve kuralsızlık, yeni toplumun getirdiklerindendir.

Araf’ta, karakter teşekkülü sorunlu, vicdandan yoksun insanın bekleyişi sürüyor.