İnsanlık tarım yapmayı öğrenerek yerleşik toplum düzenine geçince, uygarlığı başlatan koşullar ortaya çıktı.Ve böylece kurulan uygarlık, öncüllere bakılırsa,yolun sonuna geldi. Tarım toplumlarının ortaya çıkışı ve mülkiyetin keşfiyle başlayan büyük hikâye bitiyor.

Çağdan çağa gelişen, ilerleyen, tarih yazıp kendini yere göğe sığdıramayan insanlık, bir de baktı ki gittiği yol bir arpa boyu bile değil.

Son üç bin yıl içinde, deniz ticaret yolları ve limanlar üzerinden hızlanan ticaret ve kültür alışverişi emperyal düzeni oluştururken kapitalist sistemin de temelleri atıldı. Ve 500 yıl kadar önce kapitalizm zuhur etti.

İşte o 500 yıl meğer insanlığın yeryüzü serüveninin sonunu getirecek netameli bir sürecin başlangıcıymış.

Biz, bu meşum süreçte, Cumhuriyet kurulurken Batı’yı seçtik. Batı normlarına hizalanarak aydınlandık, modernleştik, geliştik, ilerledik…

Fakat Yunus Emre’yi 700 yıl belleğinde taşıyan, Dadaloğlu’nu, Karacaoğlan’ı hakeza belleğinde taşıyan Anadolu halkı, uygarlığın Batı cenahının getirdiklerine o kadar da teşne olmadı.

Batı kültürü, Doğu Akdeniz’den başlar…Anadolu insanının Batılı olmak için Avrupa veya ABD icazetine ihtiyacı yok.

Öte yanda, Batı, taleplerini yerine getirenin siyasi kimliğiyle hiç ilgili değil; ilerici, gerici, islamcı olması hiç sorun olmuyor, yeter ki kullanışlı olsun.

Ancak Doğu’nun efendilerine biat edenler, Batı erken davranıp dünya nimetlerine çöktüğünden, devletlerini zenginleştirmek için yoksul hayatlara, otoriter yönetimlere rıza gösterdiler.

Sonuç; Yeryüzünde bir milyara yakın insan aç. Gelişmekte olan ekonomilerde nüfusun yüzde sekseni yoksul. Hergün, 30 bin kadar insan açlıktan ölüyor.

Çağımız vicdan yitimiyle malul.