Zavallı “Narin”in hunharca bu hayattan kopartılıp...

Dere yatağına atılmasının üstünden...

22 gün geride kaldı...

Ne acıdır ki...

Diyarbakır'da öldürülen sekiz yaşındaki Narin Güran’la ilgili...

Sır perdesi henüz aydınlatılamadı...

Devlet Baba...

Bizzat acı olayın üstünde titizlikle duruyor...

Ne var ki...

Cinayete kurban gittiği kesinleşen Narincik’in...

Katilli ya da katilleri henüz “yüzde 100” belirlenemedi...

Acı büyük ama...

Cinayet de tam bir “kördüğüm”...

Bakalım...

“Zavallı Narin’in başına gelenler...”

Nasıl aydınlanacak?

Kördüğüm nasıl çözülecek?

Tek tesellimiz ise...

Katilin ve varsa yardımcılarının...

Çok yakında belirlenme ihtimali...

Bu umudumuz gerçekleşirse...

En azından...

Milletçe kalplerde yaşatmaya başladığımız acı...

Bir nebze hafifleyecek...

***

Narin’in kahreden sonu...

Yıllar önce İzmir’de yaşanan...

“Kayıp İlayda Olayı”nı hatırlara getiriyor…

O da “karanlık” bir yaşanmış öykü…

Üstelik…

Üstünden 18 yıl geçmiş…

Merak ettiniz di’mi?

Kim o İlayda?

***

Az, biraz düşünün hatırlayacaksınız…

İzmir gibi bir donanımlı bir mega kentte...

“Beş yaşında kaybolan ve tam 18 yıldır aranan (!) bir yavrumuz var…”

***

O günün yıldız tarihi…

“9 Nisan 2006”…

Günlerden Pazar…

Buca’da yaşayan

Saim - Bedriye Taşçı çifti…

Minik kızları İlayda ile…

Kaynaklar’a piknik yapmaya gidiyorlar…

Haftanın yorgunluğunu atıyorlar…

Herkes mutlu…

Ne var ki…

Eve gitme vakti gelince…

Bi’da bakıyorlar ki…

Beş yaşındaki kızları İlayda ortalıkta yok…

Sesleniyorlar…

Her yere bakıyorlar…

“Acaba uyuyup kaldı mı bi’ağacın dibinde?” diye…

O gün orada ne kadar piknikçi varsa…

İlayda için seferber oluyor…

Jandarma tabiri caizse her taşın altına bakıyor…

Yol üstündeki tüm güvenlik kameraları tek tek izleniyor…

Yok… Yok… Yok…

İlayda, sanki yer yarılmış içine girmiş gibiydi…

Şaka yapar gibi…

Polise, jandarmaya yüzlerce ihbar geliyor…

Ne var ki…

Hiç biri “gerçek” çıkmıyordu!

İlayda yaşıyorsa…

Bugün “23 yaşında” olacaktı…

“18 yıl” geçti aradan…

Kaç anne / baba bu acıya, hasrete dayanabilir ki?

Her şeye karşın…

Baba Saim Taşçı…

Hala umutlu, gözyaşları arasında diyor ki:

“Yavrumun yerini söylesinler, yeter! Kimseden davacı olmayacağım... Yeter ki, bizim bu ateşimizi söndürsünler… 18 yıldır her gün yüreğimiz alev alev…”

Hala kızının bi’gün kapıyı çalacağına inanan Saim Taşçı…

“Kim bilir, belki de kendisi gelip bizi bulur!” diyerek…

Umudunun hiç bitmediğini…

Şu sözlerle dile getiriyor:

“Çocuğumun yerini söylesinler, kimseden davacı olmayacağım... Yeter ki, bizim kalbimizdeki ateşi söndürsünler… Bize bir telefon açsınlar, (Yavrun burada desinler... Gidip O’nu alayım, davacı bile olmayacağım…”

***

İzmirli Saim - Bedriye Taşçı çifti…

Hava güzel olduğunda…

Arada bir de olsa…

Kızları İlayda’yı kaybettikleri ağacın altında…

Saatlerce oturuyorlar…

Belki…

“İlayda gelir…” diye…

***

İlayda’nın anne ve babası…

Nasıl yaşıyor bi’görseniz?

Adeta bir “hayalet” gibiler hala…

Her gün…

“Ya kapımızı çalarsa?” diye…

Tetikte yaşıyorlar…

Bunu yaparken de…

“18 yıldır ölü gibiyiz…”

Diyerek yaşadıkları büyük acıyı diye getiriyorlar…

***

Bitiriyoruz…

Kısacık da olsa…

Tarihin karanlık labirentlerinde kalmış…

Ama…

Hiç unutulmamış bir “kayıp kız” olayı ile…

Taaa…

“63 yıl öncesine gidiyoruz…”

1961 yılının 9 Ekim günü, akşamüstü...

İstanbul Bahçelievler’de yaşayan…

Özakar Ailesi’nin hayatı…

O gün karardı ve bi’daha aydınlığa kavuşamadı…

Ailenin altı yaşındaki kızı “Ayla”…

Bisküvi almak için evin yakınındaki bakkala gitmişti…

Ve bi’daha geri dönmedi!

Bakkal sorguya çekildi; mutlu sona ulaşılamadı…

Aradan yıllar, yıllar geçti...

Ayla, bisküviyi alıp çıkmış ama bi’daha geri dönmemişti…

Türkiye…

Ayla’yı bulmak için seferber oldu…

Hatta filmli bile çekildi…

Sonunda…

Küçük kızdan umut kesildi…

Yaşıyorsa…

Ayla bugün 69 yaşında olacaktı…

Ne var ki…

Minicik bir iz bile bulunamadı Ayla’dan…

Ne acı di’mi?

Nokta…

Hamiş: “Çocuklarınızı gözünüzün önünden ayırmayın… / Müge Anlı ile Tatlı Sert - 3 Mayıs 2019…”

Sonsöz: “Keşke değil, (İyi ki…) demesi için, çocuğunuz hata yapınca gülümseyin… / Anonim…”