“Tahammül sınırlarımızı zorlamayın!..” “Sabrımızı sınamayın!..” “Sabrımızı taşırmayın!..”
Böylesi tepki sözlerini giderek o kadar çok duyar olduk ki, etkisi kaldı mı, bilemiyorum.
Önceleri ASALA’ya duyduğumuz tepkiyi böyle dile getiriyorduk. ‘Sabrın sonu selamet’ dendiği üzere, yıllarca sabrettik; ne zaman uluslararası sistem ASALA’yı sahneden çekti, sabrımızın namusu kurtuldu.
ASALA sahneden çekildikten hemen sonra PKK kartı masaya sürüldü. Yıllardır PKK ile sabrımızı sınıyorlar. Bizdeki de ne sabırmış, 30 yıldır sınıyorlar, bana mısın demiyor…
Türkiye Cumhuriyeti’nin bir iline saldırıyorlar, Şemdinli’de çarpışmalar 20 gün sürüyor; Tepki, “sabrımızı taşırmayın!” Aynı günlerde 8 askerimiz şehit ediliyor; Tepki, “Tahammül sınırlarımızı zorlamayın!” Ardından askeri servis aracının geçtiği yola bombalı tuzak kuruluyor, iki kişi şehit oluyor; Tepki, “Sabrımızı sınamayın!” Birkaç gün sonra bir milletvekili kaçırılıyor; Tepki, “Tahammülümüzü taşırmayın!” Aynı günün akşamı, Jandarma ve Emniyet Müdürlüğü binalarına silahlı saldırı oluyor, iki kişi ölüyor; Tepki, “Yeter, sabrımız taşıyor!” PKK yol kesip propaganda yapıyor; Tepki, “bu ne cüret!” BDP’li vekillerle PKK militanları yolda karşılaşıp kucaklaşıyor ve hal hatır soruyorlar; Tepki, “Devlet nerede?” Gaziantep’te patlayıcı yüklü araba uzaktan kumanda ile patlatılıyor, 9 can kaybı, 54 yaralı var; Tepki, “sakin olalım, bu bir kışkırtmadır.”
Suriye semalarında Türk askeri jetinin başına ne geldiğini hala bilmiyoruz. Dışişleri Bakanımızın Kürdistan bölgesinde yaptığı toplantılar nedeniyle, Irak Hükümeti, Türkiye Cumhuriyeti’ne nota veriyor. İran Türkiye’yi bölgede ABD çıkarlarının bekçiliğini yapmakla suçluyor. Suriye, Türkiye sınırındaki illerin kontrolünü PKK’ya bırakıyor. Rusya ve İran, Suriye’nin yanında olduklarını açıklıyor.
Ve biz, “sakın sabrımızı sınamaya kalkışmayın!” diyerek düşmanlarımızın yüreğine korku salıyoruz...
Türkiye stratejik derinlikte boğulmak üzere.
Sabır göstermek güçlülere mahsustur. Güçsüzler, sabrettiklerini söylerler ama yaptıkları tam olarak boyun eğmektir.
Kontrol edebileceği bir gücü olanın sabır göstermesi anlaşılabilir; ama gücün gürültüden ibaret ise, operasyonel gücün yoksa, sabrediyormuş gibi yapıp boyun eğmektir yazgın.
Çok kötü yönetilen Türkiye’nin içinde bulunduğu durum maalesef yönetimin yine boyun eğmek zorunda kaldığını düşündürüyor.
Kendi varlığının sorgulanmasına göz yuman devlet varlığını sürdüremez. Türkiye Cumhuriyeti eleştirilmiyor; düpedüz varlığı sorgulanıyor.
Kimler sorguluyor? Kürtler, Sünniler, Aleviler ve bazı azınlıklar.
Üstelik, olayların akışına bakıldığında, eleştirdiklerinin, sorguladıklarının yerine ne koyacaklarını bilmedikleri görülüyor.
Hal böyle iken, sözüm ona demokrasi adına sürdürülen basiretsiz siyasetin, Cumhuriyet’i tarih sahnesinden silmek pahasına sürdürüldüğünü düşünüyor insan.
İktidar partisi ve ana muhalefet partisi bu sorgulamayı demokrasinin gereği olarak görüyor. Aymazlıkları sınır tanımıyor. Ülkenin ufku gün be gün kararıyor.
Türkiye, Ortadoğu’nun alacakaranlığında, o Gayya kuyusunda geleceğini arıyor.
Bir modernleşme projesi olarak Cumhuriyet Devrimi kazanımlarını hafife almanın, Aydınlanma fikrini yok saymanın bedelini bütün ülke ödüyor.
Cumhuriyet çözülüyor ve bu gidişi durduracak irade çökmüş olduğundan, halk, eli kolu bağlı bekliyor.
“Bu Cumhuriyet olmadı, bozalım yenisini kuralım” diyen liberallerin, islamcıların ve bu fikirleri destekleyen sol kesimlerin hiçbir şey bilmeden kocaman kocaman laflar ettikleri ayan beyan ortada.
Türkiye, tekin olmayan sularda sürükleniyor.
Yazdır
Önceki sayfa
Sayfa başına git
13
6
Künye
İletişim
Facebook
Twitter
Google+
RSS
Sitene Ekle
Günün Haberleri