Devinimin bir sonucudur değişim.

Hiçbir şey sürekli kötü gitmez. İyi de gitmez.

Aktörler belirler iyi ya da kötüyü.

Kılıçtaroğlu’nun gelişi kötü bir gidişin gelişiydi aslında. Kötü bir şekilde gidenin yerine gelmiş olsa da iyiye yorumlandı bu geliş. Hatta çok fazla sorgulanmadı şekiller şemailler usuller.

Ne önemi vardı ki. Bir umut doğmuştu işte.

Biraz fiziksel benzerliklerden yola çıkarak Gandhi ismi bile taktık. Bende bu cenahtaydım. Yürü dedik. Yüreklendirdik.

Ama olmadı işte. Yürümedi. Ne oy artışı oldu ne iktidara alternatif bir umut ışığı.

Hele o dişini sökeceğim, kafasını yaracağım mealindeki parlamalar, babalanmalar, komediden öteye geçmedi geçemedi.

Başkasına heveslenerek kabadayı olunmuyor. Ya kabadayısındır ya da değilsindir. Değilken kabadayılığa soyunursan dayak yersin. Hasbelkader yanına takılmışlar var ise onlarda dayak yer.

Şu andaki CHP’nin durumu bundan farklı değil.

Ne yazık ki ikinci üçüncü adamları da ümit vermiyor, güven sağlamıyor.

O zaman hiç olmazsa bu alanda diğerlerine örnek ol ve çekil. İstifada bir erdemdir deyip alkışlayalım.

Görünen o ki böyle devam edeceksin.

Gönül vermiş insanların hüznü gene sürecek.

Şu kasetçilere seslenelim şimdi.

Bu olmadı başka var mı?.....