Birçok açıdan ‘genel seçim’ hatta ‘referandum’ niteliğinde geçse de İzmir’in ilçelerindeki yerel rekabet kentin her noktasından hissediliyor. Ve de hal böyle olunca CHP için 2009’da yakalanan başarı bugün büyük bir psikolojik yüke dönüşüyor.
Kolay değil çünkü 28 ilçede iktidarı korumak. Öyle ki bu rakam 27’ye düşerse başarısız kabul edilmeniz olası. Kaldı ki öyle bir ihtimal ziyadesiyle var.
2009 ile bugünü karşılaştırdığımızda bariz farklarla karşılaşıyoruz. Örneğin ‘rakibin eli’ bugünkü kadar güçlü değildi. Ve 2009’da rakipten kasıt sadece AK Partiydi.
Bugün MHP var, DSP var hatta bağımsız var.
Ve AK Parti özellikle de ilçelerde bariz hatalar yapmış, aday belirleme sürecindeki ‘ahbap-çavuş’ ilişkinin yarattığı sancı hem motivasyonu düşürmüş hem de sandığa yansımıştı. Kabul etmek gerekirse bugün nitelik ve liyakat açısından AK Parti’nin ilçe adayları CHP’lilerle boy ölçüşecek durumda. Hatta kimi ilçelerde CHP’nin adaylarını solladığını söylersek yanlış olmaz. Kaldı ki meclis üyesi listelerinde de AK Parti daha başarılı listeler ortaya koydu. CHP’de 7–8 aya yayılan adaylık sürecinden baki sancılar hala sürerken AK Parti daha derli toplu bir görüntü arz ediyor.
Öte yandan DSP’nin en az 7–8 noktada sahaya çıkması, kimi ilçelerde seçimi kazanacak güçte görünmesi, bazılarında ise seçimi kaybettirecekmiş gibi görünmesi CHP’nin evde yaptığı hesabı çarşıda bozuyor.
Ve hesaba katılmayan MHP, İzmir’de ilk kez yerel seçim partisi olmaya karar verdi. 2009’da oylarının önemli bölümünü CHP’ye kaptıran MHP, Büyükşehir ve ilçelerde etkili isimlerle sahaya çıktı. Ve bağımsız aday Ergun Özgün gibi ‘özgül ağırlığı’ olan bir isim var. DSP’nin kapısından dönüp bağımsız aday olan Menderes’in başkanı boşu boşuna Kocaoğlu’nun hışmına uğramadı.
Büyükşehir Belediye Başkanı Aziz Kocaoğlu, listeye yaptığı sert müdahalenin ardından seçimin tüm sorumluluğunu üzerine almış durumda. Ve bunun sancısını yaşıyor şu anda.
Adayların çoğu genç ve de yeni… Kentin geleceği için avantaj olan bu tablo seçim sürecinde ‘deneyim eksikliği’ olarak geçiyor kayıtlara. Kalanların bir kısmının da seçim kaybetme ihtimali var. Ve bu tablo başta Kocaoğlu olmak üzere seçime ilişkin endişe taşıyan CHP’lileri kara kara düşündürüyor. Belki de sırf bu yüzden topa bizzat Kocaoğlu giriyor ve ilçelerde partiden ayrılanları adeta bombalıyor, ‘bölen olmakla’ suçluyor. Ama Kocaoğlu ne kadar çırpınırsa çırpınsın CHP’deki iç sancı bitmek bilmiyor. Havagazı Fabrikası’nda önceki gün iki kritik toplantı vardı. Sabah saatlerinde aday adaylarıyla yani olası küskünlerle buluşuldu. İl Başkanı Ali Engin ve de Başkan Kocaoğlu’nun davetine 270 aday adayından en fazla 60 kişi katıldı. Katılanların bir bölümü de 30 Mart’tan sonra siyasi hesaplaşma mesajı verdi, gerginlik yaşandı.
Akşam saatlerindeyse adaylarla ve milletvekilleri davetliydi. 13 vekilin 7’si davete icabet etmedi. Mehmet Ali Susam, Aytun Çıray, Birgül Ayman Güler, Rahmi Aşkın Türeli, Güldal Mumcu, Rıza Türmen, Musa Çam… Bir dönem Kocaoğlu’nu Kılıçdaroğlu’na şikayet eden ama sonuç alamayan üzerine adaylık sürecinde by-pass edilen vekiller…
Aralarında Kocaoğlu’nun koltuğuna talip olanların da olduğu vekillerin o davete katılmayarak partilerini yerel seçim sürecinde yalnız bırakmalarının anlamı şudur: Siz yaptınız, siz çekin.
Tabi ki sadece vekillerine değil her bir ferdine ihtiyaç duyan CHP’deki bu tabloyu açıklamak kolay değil. Belki de CHP neden iktidara gelemiyor sorusunun bir cevabı da bu satırlarda gizlidir. Buradan da anlaşılacağı üzere Kocaoğlu’nun omuzlarındaki yük ağır. Vekillerin ‘Kendi düşen ağlamaz’ prensibiyle şimdiden yalnız bıraktığı, 30 Mart’ın günahını da sevabını da peşinen üstlenen Kocaoğlu, psikolojik açıdan 28 ilçe ve yüzde 56,7 kıskacında.
Belki de Urla’da, Menderes’te ‘bölen/giden başkanlara’ kükremesi, Çeşme’de Karaburun’da partilerinde kalan başkanlara övgüler yağdırması bu yüzden.
Seçim totocular soruyor. İzmir’de kaç ilçeyi CHP kaç ilçeyi AK Parti alır? MHP ve DSP ilçe yarışında başarılı olabilir mi?
Yanıtım şu… 30 ilçeyi CHP alırsa şaşırmam. Ama en az 10’unu kaybederse de şaşırmam. Kaldı ki 2009’da birçok ilçe 3–5 diyebileceğimiz oylarla kaybedilmiş yahut kazanılmışken bugün DSP ve MHP’nin de sürece dâhil olmasıyla bu rakamın nerede başlayıp nerede biteceğini öngörmek kolay değil. Belki de sırf bu yüzden Aziz Başkan İzmir’deki seçimi ‘tahterevalliye’ oturtmak istiyor. Yani istiyor ki AK Parti ile CHP yarışsın. Diğerleri potaya girmesin… Hal böyle olursa ülkenin içinden geçtiği sürecin de desteğiyle İzmir’in sandıklarından çıkacaklar aşağı yukarı bellidir. Ve CHP’nin böyle bir manzarada 30’da 30 yapması sadece benim için değil kimse için sürpriz olmaz. Ama işin içine DSP ve MHP de girdiğinde kentin unuttuğu 1990’lı yılların çok partili yarışlarına rekabetine dönebilir iş.
Peki, ağırlıklı sıkıntı nerelerde? Ya da kıran kırana rekabet, soluk soluğa seçim hangi ilçelerde yaşanacak? Kınık, Bergama, Dikili, Aliağa, Çiğli, Kiraz, Ödemiş, Tire, Selçuk, Torbalı, Menderes Seferihisar, Çeşme, Urla, Karaburun, Kemalpaşa, Bayraklı, Karabağlar, Buca ve de Konak…
Bu ilçelerden bazılarında düğüm CHP lehine daha erken çözülebilir. Ama bazılarında nefes nefese, dişe diş, kora kor bir mücadele son dakikaya kadar süreceğe benziyor. Diyeceksiniz ki ne yani İzmir’in 20 ilçesinde seçim ortada mı?
Evet, matematiksel olarak öyle görünüyor! Yani 20 ilçede ‘risk’ var CHP açısından… Bu risk bazı ilçelerde yüzde 10 bazılarında 20 bazılarında 30 bazılarında 50’dir. Ama CHP’nin ‘banko’ diyebileceğimiz ilçe sayısı şu anda 10’u geçmez.
Söz konusu ilçelerin bir bölümünde CHP durumu daha erken toparlayabilir.
Ama bazılarında süreç CHP’nin aleyhine gelişeceğe benziyor.
Yine diyeceksiniz ki 17 Aralık süreci var. Yeni Türkiye fotoğrafı var. Nasıl yani…
Doğru. Hükümete yönelik bir hesap sorma refleksi var. Bir nevi 1989 ruhu… Ama bu refleks ilçe adaylarına değil Büyükşehir adayına daha yoğun olarak yansıyabilir.
İlçelerde ANAP, DYP hatta CHP kökenlilerle sahaya inen AK Parti, kafaları karıştırmayı başarıyor. DSP’nin Hüseyin Aslan, Hakan Tartan, Hakkı Ülkü, Yusuf Altıparmak, Selçuk Karaosmanoğlu gibi adaylarının performansı merak ediliyor.
MHP’nin dış ilçelerde giderek etkin bir noktaya gelmesi, pek çok ilçede en azından genel seçimlerdeki oyunu koruyacakmış gibi görünmesi, bazı ilçelerde seçimi alacak noktaya ulaşması hesapları alt üst etmeye yetiyor. Bağımsız aday 15 yıllık başkan Ergun Özgün’ün Menderes özelindeki durumu malum.
Ve hal böyleyken 30’da 30’u çok rahat söylemek hiç kolay değil.
Üstüne CHP’deki karışıklığı/kaosu, yanlış yönetilmiş sürecin bir türlü dinmeyen sancılarını, hala yanlış yönetilen sürecin sürece vereceği hasarı hesaba katarsanız… CHP’nin evdeki hesabını güncellemesi gerektiğini çok rahatlıkla görürsünüz. Aziz Başkan kendinden emin… Dış ilçelerdeki rüzgârın sonuç için yeterli olduğunu düşünüyor.
Ama o da biliyor ki pek çok ilçede kazanması için çok çalışması gerekiyor.
Yazdır
Önceki sayfa
Sayfa başına git
16
7
Künye
İletişim
Facebook
Twitter
Google+
RSS
Sitene Ekle
Günün Haberleri