Üç, dört yıl evveldi…

Önce…

Fırınlar başlattı “askıda ekmek” desteği ile…

Sofranın vazgeçilmezi için…

Başta…

Baba şehirler (Ankara, İstanbul ve İzmir) olmak üzere…

Fırınların önünde sıraya girenler…

Para ödemeden evlerine ekmek götürüyordu…

Ama…

O askıda ekmek için kuyruğa girenlere sor…

Utandığı için…

Canının nasıl yandığını?

***

Biz milletçe nasıl bu hale geldik?

N’oldu bize?

***

86 milyona yakın nüfusun bi’kısmı…

Belli ki…

Yavrularıyla birlikte aç yatıyor!

***

Şöyle düşünelim…

Onurlu Türk Milleti’nin gittikçe sayıları artan bir bölümünün…

Yardımla geçinir hale gelmesi…

Türkiye’yi yönetenlerin…

Hiç mi canını yakmıyor?

Hiç mi?

Uykularını bıçak gibi bölmüyor?

***

Yoksulun… Çaresizin… Bebişine süt alamayanların…

Sessiz feryadı…

Duyulmuyorsa…

Gazetelere… Televizyonlara...  Sosyal Medya’ya…

Niye bakılmıyor?

***

“Türkiye Yüzyılı”nı kutladığımız bir süreçte…

Hızla fakirleşmenin gölgesinde…

“Askıda Ekmek” zayıf kaldı…

Milletçe o denli büyük sıkıntı içine girdik ki…

“Askıda Ekmek” eskisinden daha yoğun devam ederken…

“Kent Lokantaları” devreye girdi…

Vatandaş “50 Lira”ya dört çeşit yemek dağıtan belediyelere…

Hayır – dua ediyor…

Bi’dakika!

50 TL.’ye yemek sırasına girenler…

Kırsalda yaşamıyor…

İzmir’de yaşayan vatandaş hepsi!

***

Bitmedi…

Okullar açıldığı için bugünlerde “askıda kırtasiye” zamanı!

Sahi…

Biz nasıl bu hale geldik?

Hani?

Yoksulluk bitecekti?

Hani?

Pazaryerlerinde akşam saatlerinde…

Artık sebze – meyve toplayanlar tarihe karışacaktı?

Hani?

Tüm bebişler sütünü içip uykuya dalacaklardı?

Nerede o janjanlı sözler…

Nerede yerine getirilemeyen vaatler?

***

Yüksek enflasyon…

Düşük maaşlar…

Son durak burası…

***

Sıkıntının büyüğü / kocamanı şu:

Daha ne zamana kadar belediyeler 50 TL.’ye yemek verebilir?

Tamam, temiz kalpli milletiz…

Yardımseveriz ama…

Hangi yıla (!) kadar?

Askıda ekmek devam eder?

***

Bitiriyoruz…

İşsizlik… Umutsuzluk… Kader üçlemesiyle gelen…

Hayatın içinden…

Bir hayat dersi…

Büyük olasılıkla…

Türkiye’nin bugünkü kaderinin acı acı gülümseten hali:

Delikanlı, babasına sormuş:

Baba, bu işsizlik ne kadar sürer?

“Bilmem” demiş adam; “Bir gün biter herhalde!”

Delikanlı devam etmiş:

“Peki, o vakit iş bulur muyuz? Açlığımız da biter mi?”

Baba noktayı koymuş:

“Hayır, bitmez ama bu hayata iyice alışmış oluruz!”

Nokta…

Sonsöz: “Yoksula yoksulluk katarak seçim kazanılan bir ülke olarak anılmak hepimizin içini acıtmıyor mu? / Anonim…”