İki adaylı bir seçim olacak. Biri kalacak, diğeri ne olacak belli değil.

İktidar zümreleri, alternatifi, muhalefet adıyla içinde barındırıyor.

Dizayn edilmiş yönetimleri halkın oy kullanarak onaylaması, “demokrasilerde seçme ve seçilme hakkı” olarak tanımlanmış.

Muktedirlerin “Hangisi?” sorusuna, sandıklara giderek yanıt vereceğiz.

Türkiye, Doğu Bloku veya Batı Bloku ile yakınlaşacak.

Demokrasinin sınırları, Cumhur İttifakı ile daralacak veya Millet İttifakıyla genişleyecek.

Cumhuriyet Devriminin değerleri ve getirdikleri, yüzyıl sonra, hangisi gelirse gelsin, yeniden tanımlanacak.

Kamusal yaşam normlarında, Erdoğan gelirse İslami, Kılıçdaroğlu gelirse seküler toplum ilkelerinin ağırlığı artacak.

İktidara kim gelirse gelsin, kendini ifade etme özgürlüğünü sınırlayıcı yaklaşımlar sürecek. Kimlik siyasetiyle din ve etnisite gruplarını yönlendirmeye devam edecekler.

Ülkede yoksullaşma bütün hızıyla sürerken, “kurtarıcı” diye kimin paçasına sarılmalı? Siyasetin empoze ettiği aşağılayıcı soru…

Devlet aracılığıyla kayıt altına alınan halklara hükmetmek…

Devleti yönetme erkine seçim yoluyla sahip olmak…

Bu güç elbet de insanın başını döndürüyor; kamunun bütün gücü, kaynakları emrinde. 

İktidara gelen, güvenlik, sağlık, istihdam, eğitim, sosyal güvenlik gibi iktidar getiren beş temel konuda performans göstermek zorunda. Yoksa, iktidarda kalamıyor.

Denge çok mühim. Yoksullar hayatta kalacak, üretim artacak, servetler büyüyecek, kapitalistler kendini iyi hissedecek.

Ve bir küçük hatırlatma; Yüzünü Batı’ya dönmek, Batı mandacılığı değil. Böyle suçlamalar yapıldığında, Doğu kapitalizmine eklemlenen Cumhur İttifakı’nı da Doğu mandacılığıyla mı suçlayacağız?

Kapitalist sistemin Doğu Bloku ile yakınlaşan Cumhur İttifakına karşı, Kapitalist sistemin Batı Bloku ile yakınlaşan Millet İttifakı. Hepsi bu!

Neyse, gerisini seçimden sonra konuşacağız.