Gülen adamın acı dolu yaşamı ağlatıyor

MANİSA - 2004 yılında İzmir’de taksi şoförlüğü yapan Murat Karabulut’un hayatı, tartıştıkları için Foça’daki baba evine dönen eşinden dört yaşındaki kızlarını almaya gitmesiyle değişti. Kızını vermek istemeyen eşi ve kayınpederi ile tartışan Karabulut, kucağına aldığı kızını götürmek için kapıya yöneldiğinde peşpeşe tüfek sesi duyuldu. Kayınpederi Sami Erdal tarafından başından vurulan Karabulut, ağır yaralı olarak yere yığıldı. Başına 40 saçma isabet eden Karabulut, olayın ardından İzmir Yeşilyurt Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nde 38 gün bitkisel hayatta kaldı. Üç ay sonra tedavisi tamamlanan Karabulut, yüzde 65 oranında engelli olarak taburcu edildi. Sol bacak ve kolunu kullanamayan, beyninde meydana gelen ağır hasar nedeniyle gülme hastalığına yakalanan Karabulut’un hayatı kabusa döndü.

 

Çalışamayacak durumda olan Karabulut, önce babasının Manisa’nın Saruhanlı İlçesi, Taşdibi Köyü’ndeki evine yerleşti. 7 yıldır yaşamını burada sürdüren Karabulut, "gülme hastalığı’ nedeniyle zaman zaman sıkıntıya düştüğünü söyledi.

 

Yakınlarının cenaze namazında bile güldüğünü anlatan Karabulut, "2007 yılında babaannemi, bir yıl sonra da babamı kaybettim. Ancak, çok üzgün olmama rağmen cenaze namazlarında kendimi tutamayıp, gülme krizine girdim. Her ikisinin cenaze namazında gülme krizine tutuldum. Babamın cenazesinde çevremdekiler fark etmesin diye tabuta sarıldım, elimle yüzümü kapattım. Ağladığımı sandılar. Yaşadığım olaylar ve bu hastalığım nedeniyle çok zor günler yaşadım. Bu hastalığımdan bu yana hiç ağlamadım. Ağlamak istiyorum ama bu mümkün olmuyor. Sürekli gülüyorum. Bu nedenle çok tepki aldım. Ancak, yapacak bir şey yok. Çünkü, elimde değil" dedi.

 

Babasının ölümünün ardından, hayırseverlerin de yardımıyla Saruhanlı’da kiraladığı eve taşındığını anlatan Karabulut, "Üç ayda bir devletten 650 TL engelli maaşı alıyorum. Kaymakamlıkta zaman zaman yardımda bulunuyor. Ancak, başka gelirim olmadığı için geçim sıkıntısı çekiyorum. Ev kirasını üç aydır ödeyemedim. Zaten, ev sahibi müteahhite verdiği için oturduğum ev de 15 Temmuz’da yıkılacak. Yeni bir ev bulmam lazım. Ancak, bu gelirimle bu pek mümkün değil. Bu nedenle çadırda yaşamayı düşünüyorum" dedi.

 

Başına gelenler nedeniyle kimseye kırgın olmadığını ve kin gütmediğini ifade eden Karabulut, eşi, kayınpederi ve kayınvalidesi ile de zaman zaman görüştüklerini de aktardı.

 

Gülmesini günde iki kez yarımşar tablet içtiği haplarla azalttığını belirten Karabulut, "Eğer ilaç içmezsek bütün gün katıla katıla gülüyorum. Bir gün denemek için ilaç almadım. Evde tek başıma sabahlara kadar güldüm. Bir gün de bir cenazeye katıldım. Burada gülmemek için dört hap birlikte içtim. Cenaze evinde neredeyse ölüyordum. Ben kasıldıkça, "Üzüntüden oluyor’ diyorlardı. Sonra hastanede gözümü açtım" diye konuştu.

 

Karabulut’un gittiği kahvehanenin sahibi Mehmet Hacı, Murat’ın sürekli gülmesinin etrafındakilere neşe saçtığın belirterek, "Ancak, bazen de kahvehanede oyun oynarlarken sürekli güldüğü için yenilenler de sinirlenip kavga çıkartabiliyor. Ancak, durumu köydeki herkes bildiği için olay daha sonra tatlıya bağlanıyor" dedi.

Saruhanlı Devlet Hastanesi Nöroloji Uzmanı Egemen Vardar spastik gülme ve ağlamanın beynin iki tarafındaki lezyonlardan ortaya çıktığını belirterek, "Hastamızın lezonlarından birinde hasar oluşmuş. Sürekli gülme halinde. Verdiğimiz ilaçlarla, klinik düzenleme sağlanabilir. Bu hastamızın gülmesini de verilen ilaçlarla kontrol altında tutabiliyoruz" dedi.