’‘Kötü bir Tarkan filmi izledim yönetmen oldum’’

Zerda, Aliye, Binbir Gece gibi başarılı yapımlardan sonra şimdi de Aşk ve Ceza dizisinin yönetmenliğini yapan Kudret Sabancı’’yla kendi evinde Habertürk’’e verdiği röportajda ilginç açıklamalar yaptı.’

 

6-7 yaşındayken bir Tarkan filmi seyretmiştim ve çok kızmıştım. Film çok kötüydü; ’“Bu film böyle olmamalı’” diye düşünmüştüm. O zaman karar verdim herhalde.

 

Küçüklüğümde babaannem çizgi roman biriktirirdi, okuma yazması olmadığı için de resimlere bakıp bana hikayeler anlatırdı. Okumayı, yazmayı 4-5  yaşlarımda çizgi roman okuyarak öğrendim. Kara Murat ve Karaoğlan’’ı  okurdum; zaten ilk okuyabildiğim kelime karaydı. Daha sonra okumaktan  çizmeye geçtim. Bir süre sonra çizerlerin imzalarını fark edip, çizgileri, üslupları arasındaki farkları gördüm.

 

Çizgi romanlar 32 sayfalık haftalık fasiküller halinde çıkardı. Maceralar hiç bitmez, tıpkı şimdiki diziler gibi en heyecanlı yerlerinde bırakılırdı. Ben de  tabii bazen geriye dönüp bakma ihtiyacı hissederdim. Muhtemelen babaannem de bu sebepten biriktirmeye başlamıştı. Önceleri arkadaşlarımla  değiş-tokuş yapıyorduk ama daha sonra toplamaya, saklamaya başladım.

 

Elimde, açık arttırmada aldığım 1908’’den kalma bir Karagöz dergisi var. Şu  anda sahip olduğum en eski mizah dergisi bu.

 

Tarkan ve Kara Murat’’ların sayısı 1000’’in üzerinde ama tekrar maceralar da var. 200’’ün üzerinde Zagor, 300 küsur Mister No, yine 300 Tex var.  Eksiklerimi tamamladığımda, Türkiye’’de yayınlanan bütün çizgi romanlar elimde olacak. 500 kadar eksiğim kaldı.

 

Tam fiyatı söylemeyeyim ama ciddi bir rakam ödedim. Ekonomik boyutu açısından söylemiyorum, ama benim için paha biçilmez bir koleksiyonum var. Zagor’’un orijinal serisinin tamamı kitaplığımda, bu birçok çizgi roman koleksiyoncusunun hayalini süsleyen bir şeydir. Bazı maceralar çok az  basılmıştır ya da devamı getirilmemiştir dolayısıyla bunların eksik sayılarını  bulmak çok zor. O eksikler bulunduğunda, tek sayı bütün seriye bedel  olabilir. Bunların sanatsal olarak da değeri var. Çizgi roman dokuzuncu sanat olarak kabul edildi. Batıda çok uzun süredir kabul görüyordu ama Türkiye’’de  hak ettiği konuma gelmeye daha yeni başladı.

 

Çizgi roman benim için bir varoluş biçimi, hayattan keyif alış şekli. Çizgi roman benim için bir tutku; hayatımda her şeyin kaynağı, mesleğimin bile. Çizgi roman sinemaya en yakındır. İkisinde de çerçeve, diyalog, senaryo, ışık  ve kurgu vardır. Üstelik sinemaya göre kendinizi çok daha rahat ifade edersiniz, çünkü tek başınıza çizebilirsiniz. Hayal gücünüz ve kaleminiz yeter. Sinemadaysa ekonomik şartlardan dolayı muhakkak kendinize sınırlar  koymak zorundasınızdır.

 

Hepsi birbirine bağlı, birbirini tamamlıyor. Bazen piyanonun ya da baterinin  başına oturup kendi kendime bir şeyler çalıyorum. 15-16 yaşından beri  sakladığım plaklarım var. Benim için çizgi romanla plak aynı şey. İkisini de  para biriktirip alırdık, ikisi de kıymeti bilinmesi gereken şeyler.

 

Off-road yapmayı ve uçurtma uçurmayı çok severim. Arabamda hep bir  uçurtma bulundururum. Bazen set aralarında bile uçurtma uçururum. Evdeyken de çizgi roman ve kitap okurum, film izlerim, enstrüman çalarım.

 

Chucky benim süper kahramanım. Her şeyden önce eğlenceli bir tip. Saygı  duyulacak bir zekanın ürünü. Benim bu karakteri sevdiğimi bilen  arkadaşlarım da bana Chucky oyuncakları getirmeye başladı. Böylece bir koleksiyon oluştu.

 

Çizgi roman başta olmak üzere pipo, plak, DVD, şapka, uçurtma, Chucky bebek koleksiyonu yapıyorum. Ayrıca evimde bir piyano bir org, iki elektronik bateri, iki gitar ve vurmalı çalgılar var.

 

Hepsi kızıma kalacak. Aslında gönlümden geçen bir çizgi roman kütüphanesi açmak.