Umut dolu, sevecenlikle yığılı bir yıla girdik...
İnsan bir hoş oluyor, coşkularla donanıyor...’¶
Ne de hoş oluyor yaşam; Ne de sevinçli ve heyecanlı yaşam!...
Yaşama dair heyecanlarımız elbet farklı duygularla donatıyor bizleri...
O duygularla donanmış yürek; o duygularla bütünleşmiş beden; Ve o duyguları sarmış beyin gücü!
Daha ne demeli?
Umut, bir arayış, bir farklılık bizde...
Umut aynı zamanda sevgiyle bütünleşmiş bir yüreğin, neyi aradığı, niçin atmışlığı...
Umut, yüreğin sevgiyle bütünleşmişliği; Ve bitimsiz arayışıdır yaşam içerisinde...
Sen, yarını arar dururken; O umutla günün sorgusundadır...
O seni sorgularken; Sen umut ötesi yargıların peşindesindedir!
Ne sen umut beklentisinde olursun bir gün; Ne de umut senin perişanlığında....
Hayatın umut, sevinç, duygu bağlamında buluşursunuz hiç kuşkusuz...
Ama öyle ama böyle...
Her umut bir sevinci; her sevinç bir umudu yaratır...
Nice umut ve sevdalardan geçmişsinizdir...
Nice sevgiler kucaklamıştır sizi....
Ve nice sevdalarla kucaklaşırken gözyaşlarınız dinmemiştir...
Aşk ile, yürek çarpıntısında...
İçi sevda dolu yolculuklarda dolaşıyoruz; Biraz geçmişe özgü, biraz da güne ve benliğimize bağlı...
Sorgulamalarımız elbet var; Düşsel değil, gerçek olan yaşanmışlıklarımız daha içsel...
Biliyoruz ki, bu evrenin aşk ve şevk dolu insanlarıyız biz!..
Şöyle bir düşünüyorum da, nice evrelerden geçip gelmişiz bugünlere...
Ve biz hangi evrelerin, engin çocuklarıyız?
Bugün kendi özeleştirilerini yaparken kendilerini aklayanlar, yarınlarına ışık tutacak hangi yaklaşımlarda bulunuyor? Ve bugün kendilerini destekler görünümdeki kalemler hangi yönetim ve kalem ustalığının özeleştirisinde bulunuyor? Hani Babı-Ali'nin kalem ustalığı, hani o yönetim özeleştirisi?
2010 Türkiye'sinde, basın dünyası farklı oluşumlar edinirken, biz bunun neresinde yer alacağız diye düşünmüyorum...