Çok yıllar önce gitmişliğim var; maç mıydı, sportif bir etkinlik mi, bir yere giderken mi; vallahi hatırlamıyorum..

Şirin bir kasaba.. Fransızlar “banliyö” diyorlar, ama bizde karşılığı mahallenin ötesi; kasaba..

Tüm Fransa’da olduğu gibi göçmenler de var..
Nanterre’de yaşıyorlar; çünkü daha ekonomik..
Hem Paris’e yakın; hem kira, hem yaşam daha ucuz..

Sosyoekonomik tablo bu; yani Türkiye’de kalmadı, ama orada kaldıysa “ortadirek”, hatta “ortadirek altı” ağırlıklı..

Fransa’da kin, nefret ve şiddeti körükleyen bir başlangıcın adı oldu; Nanterre...

Olay malum; 17 yaşındaki bir gencin trafik polisi tarafından öldürülmesi.
Polis tutuklandı, ama kaos durmuyor.

Olaylarda ölenler, gözaltılar, yaralılar, kundaklama, gasp, kavga.. Elbette provokasyon..

Yangın büyük; sadece güzelim Paris’te değil, Fransa’nın her yerinde.
Oradaki dostlarımla konuşuyorum; “Çok kötü Hakan, çok kötü” diyorlar, anlıyorum...

Bizden kilometrelerce ötede ama içinde önemli mesajlar saklı..
Toplumdaki kin ve nefret..
Tahammülsüzlüğün belki de son noktası..
Yüreklerde sevginin yerini alan şiddet..
Ölüm, kan..
İnsanların sevgi dili, diyalog yerine kavga, çatışma ile çözüm arayışı..
Anlamak değil; kapışmak..
Ekonomik açmazların, sosyolojik ayrışmaların yarattığı “ötekileştirmeler”...
Paylaşım ve dayanışma kültürü yerine “gettolaşma”..
Diyalog yerine “çeteleşme”..
Yanlış göçmen politikaları..
Yetkililerin, yöneticilerin kapattığı “anlayış pencereleri”..
Ana - baba gibi değil de “ceberut” şiddet eğilimli “devlet”..

Sancı, sorun çok..

Peki.. Tüm dünya için geçerli bir sıkıntı değil mi yaşanan?

Ülkemizde de “zorunlu sığınmacılar” temelinde yok mu benzer “kaşınan yaralar”..

“Paris yanıyor, Fransa karışıyor” umursamazlığının, irdeleme eksikliğinin ötesinde ders çıkarılması gereken bir olgu “Nanterre Vakası”..

Dünya şiddet, öfke ve nefret sarmalına tutulmuş durumda..

Oysa...

Mutlu bir gelecek için “sevgi dili” ihtiyacı var..
Politikalardan ve politikacılardan başlayarak...