İzmir Bornovalı Funda ve Köksal Çelik çifti…

Dört yıl süren bir tedaviden sonra…

Bir bebekleri olacağını öğrendiklerinde…

Sevinçten havalara uçtular…

Öylesine sabırla ve dualarla beklemişlerdi ki o bebişi…

Adını bile…

Taaa, doğmadan üç yıl önce koymuşlardı…

Dünyalar tatlısı Alperen…

İzmir’de dünyaya gözlerini açtığında…

Ailesine yaşattığı sevinç…

Bi’anda kabusa dönüşmüştü…

Kader bakar mısınız?

Prematüre olarak dünyaya gelen Alperen’in…

Anneciğinin kucağına emanet edildiğinde…

Ne yazık ki…

İki kulağı da yoktu…

O dünyalar güzel insan yavrusu…

Kulaksız dünyaya gelmişti…

Hastalığın adı, “microtia” idi…

Dünyada yaklaşık 10 bin bebekte bir görülüyordu…

Türkçe karşılığı “Kulak Yokluğu” idi…

O anne - babanın halini düşünebiliyor musunuz?

***

Kabus farksız günler yaşadı genç anne Funda…

Hamilelik sürecinde…

“Microtia” hastalığının izi bile görülmemişti ultrasonda…

Kimbilir?

Alperen’in kulaksız olduğu ultrasonda görülseydi…

Belki de…

Üzüntüden düşük yapacaktı Funda Anne…

Her şeyin bir sebebi var, işte…

Çelik çifti…

Bebişleriyle oynuyor, sevinçle bakıyor ama…

Alperen hiçbir şey duymuyor, duymadığı için de…

Bir gülücük bile yapamıyordu!

Kuvöz 15 gün yuvası oldu Alperen’in…

Test ettiler…

Sevimli yavrunun zihinsel bir rahatsızlığı yoktu ama…

Ne yazık ki…

İki kulağı birden yoktu…

Sebebi bilinmeyen bir hastalığın pençesindeydi masum yavru!

İç kulağı, kanalları, delikler hiçbiri mevcut değildi…

Bunların yanı sıra sağ kulaktaki kemikçikler de yoktu…

***

Funda Anne, muhasebeciydi…

Tek bir ses bile duymayan yavrusunu kimselere emanet edemedi…

Ne var ki…

Alperen’cik de böyle yaşayamazdı…

Sabırla araştırdılar “kurtuluş” adresini…

Sonunda…

Amerika Birleşik Devletleri’nde uzman bir klinik buldular…

Her şey paraydı bu dünyada...

Ne’tekim…

O klinik…

Alper’in yazgısını değiştirmeye hazırdı…

Ancak…

İki kulağın maliyeti 200 bin dolardı…

(Bizim paramızla yaklaşık, git/gel dahil 3 milyon TL.’yi katlıyordu…)

İyi de…

Alperen’in ailesi nasıl bulurdu onca parayı?

Tek çare vardı:

Hayırsever İzmirlilerin kalplerine seslenmek…

“Bize yardım eder misiniz?” demek için…

İzmir’in Valisi Yavuz Selim Köşger’e gittiler…

Ne de olsa…

Çaresizlere “baba” olmak için…

Devlet Baba, kalplerde yaşasa da hep yanı başlarındaydı…

O kahırlı ana-baba…

İzmir Valisi’nin yanından ayrıldıklarında…

Nereden bilebilirlerdi ki…

Alperen için yeni bir hayatın başlayacağını?

***

Amerika’daki tıp merkezi…

“Şubat'a kadar parayı bize iletin; 8 Şubat’ta da ameliyatı yapalım...”

Mesajı ilettiğinde…

Bir sevinç dalgası oluştu ama yine de…

Sözü edilen para toplanamamıştı…

İzmir Valisi Köşger…

Bir kez daha devreye girdi…

Bu kez…

İzmir Ticaret Odası, Ege Bölgesi Sanayi Odası, Ege İhracatçı Birlikleri ve İzmir Ticaret Borsası paranın eksiğini kapattılar…

Bir ay önce…

(Büyük sevincin tarihi, 1 Şubat…)

Alperen, annesiyle Amerika’ya uçtu…

Şu sevindiren rastlantıya bakar mısınız?

“Issız Alperen”…

8 Şubat’ta dünyaya gelmişti…

Dört yıl sonra yine bir “8 Şubat”ta ameliyata girdi…

Altı saat sürdü operasyon…

Birkaç gün sonra…

Alperen, dünyaya geldikten dört yıl sonra…

Annesinin gerçek sesini duyuyordu…

Artık sıra ikinci kulaktaydı…

Şarttı, ikinci kulak…

Çünkü, seslerin “eşitlenmesi” gerekiyor…

Bu da yeni bir yardım kampanyası demekti…

O aile…

15 gün sonra yine İzmir Valisi Köşger’i ziyaret edecek…

Hem teşekkür edecekler…

Hem de ikinci kampanya için izin isteyecekler…

Yine bir 100 bin Dolar’a ihtiyaç var…

İkinci ameliyat için…

İlk operasyonun üstünden en az altı ay geçmesi gerekiyor…

Alperen’cik…

Tek kulağıyla bile…

O’nu duyanlara öyle büyük mutluluk veriyor ki…

Kelimelerle tarif edilmez…

Hele…

Küçük küçük kahkahalar atarken görmelisiniz…

Kendi sesini pek sevmiş; belli…

***

Bitiriyoruz…

Şuna inanmakta yarar var…

Tanrı…

Eksik varsa tamamlıyor; yol açıyor…

Açmakla kalmıyor…

Yolu tamamlıyor…

En anlamlı, en yüce dilek şu:

“Allah kimseyi evladıyla sınamasın…”

Gönlümüzden şu geçiyor…

İnanıyoruz ki…

Doğduğu günden şu zaman dilimine kadar…

“Issız Alperen” olarak yaşayan…

O dünya tatlısı yavru…

Okula gitmeye başladığında…

Kim bilir…

Kendi sesini yüreğinde hissedeceği…

Hayat dolu…

Ne güzel şarkılar söyleyecek…

Nokta…

Hamiş: İzmir’in genç gazetecilerinden Murat Ervin’in katkılarıyla…

Sonsöz: “Sanma ki, dert sadece sende var… Sendeki derdi nimet sayanlar da var! / Hz. Mevlana…”