Kitap Önerisi: Şeker Portakalı – José Mauro De Vasconcelos (Can Yayınları)

Gel de umutlanma!

İçinde çocuğun, şekerin ve bayramın geçtiği bir hafta sonu…

Acıların üzerine şeker serpmeye çalıştığımız bir hafta sonu.

Hayallerimizi şekerlerin

Umutlarımızı çocukların süslediği bir bayram.

Bu bayram elbette buruğuz ama gelecek bayramlar için umutlarımız pamuk şeker tadında.

Bu bayramda içimiz hala soğumadı ama gelecek bayramlar için dondurmam kaymak.

Bu bayramda saramadık belki tam olarak yaralarımızı ama gelecek bayramlar elma şekeri gibi parlak.

Acılarımız kaç gün, kaç ay daha sürer Portuga? 40 günde alışırsın demiştin halbuki.

Biz alışamadık.

Alışamasak da bu bayram bir nefes olsun sizlere, çocuklarınıza bayram neşesi yaşatmaya çalışın içiniz kayıplarınıza yansa da…

O çocuk kalplerindeki mutluluk güneş gibi parlasın aydınlatsın kararmış yüreklerinizi.

Ağlamaktan gülmekten korkmayın, çocuklar gibi olun bu hafta sonu. Onlarla çocuk olun, beş taş oynayın, istop oynayın, duvarı çadırı kaldırımı sokağı şeker renklerine boyayın.

Şeker, çocuk ve bayramın hakkını verin.

Hiçbir çocuğa çocukluğu yitirmesine izin vermeyin bu hafta sonu. Sımsıkı sarılın, öpün koklayın.

Dinleyin, kulak verin. Korkularını, yalnızlıklarını, heyecanlarını anlatacaklarını dinleyin.

Çocuk vaz geçerse gelecek olmaz. Çocuk vaz geçerse yarınlar olmaz. Çocuk vaz geçerse UMUT olmaz.

Nedensiz şarkı söyleyin.

“Oynaya oynaya gelin çocuklar!

Elele elele verin çocuklar!”  

Elele göz göze gelin…Hepsinin başını okşayın, sevginizi çekinmeden gösterin bu hafta sonu.

Gökyüzünü anlatın, bulutları anlatın, denizi anlatın.

Yıldızları, güneşi, ayı anlatın…

Hayal kurun, binin bir uçan halıya dağ tepe diyar diyar gezin bu hafta sonu.

Ya da uzanın yan yana bir uzay gemisini galaksilere uçurun.

Gözlerinizi kapatın, olmak istediklerinizi anlatın birbirinize.

Sessiz sinema oynayın, körebe oynayın. Yoklukta keşfedilen ne kadar oyun varsa nefesiniz tükenene, uyku gelene, yoruldum diyene kadar oynayın.

Seksek oynayın, zıplarken de görsün seni çocuğun içindeki çocukla tanıştır.

Seni sahip olduğu en güzel şey olarak bir kez daha tanısın, seni içindekiyle yeniden öğrensin.

Yorgunluktan sızana kadar, Çocuk Bayramını doya doya yaşasın bu Şeker Bayramında.

Ve sonrasında öyle bir uykuya dalsın ki, yaşadığı onca acıyı bu çifte bayramla hafızalarda yumuşatabilsin.

Çocuk şeker ve bayram…

Üçü bir arada…

Aynı gün, bu coğrafyada…

Tesadüflere ihtiyaç var. Plansız ve zamansız gelen güzelliklere…

İçinde bu üç kelimenin geçtiği bir başlangıç kötü olamaz di mi Zeze?

“Neyi bekliyoruz ZEZE?

Gökyüzünden güzeller güzeli bir bulut geçmesini…”