Günümüz siyaseti S.O.S veriyor. Birbirlerini sallamalarını da haftanın SALI gününde yapıyorlar. Günlük siyaset manivelası da olduğu yerde tahteravalli kurmuş, inip çıkıyor. Üretimsiz, inançsız ve geleceksiz bir yapı üzerine kurulan siyaset bireyselleşiyor. Psikolojik skor tabelalarına bakarak tartışma enerjilerini, karşılıklı yüksek tutuyorlar. Oysa ilişkiler, siyasette seçilen sözcüklerin iplikleriyle örülür.

Siyaset ve kültür seracılığı ortamında üretilen hormonlu siyaset ve kültür, topluma dayatılmaya çalışılıyor.

Bizim bildiğimiz kültür, insanın yarattıklarının tümüdür. Her insan kendi kültürünün bir parçasıdır. O kültür de kendi insanını yaratır. Kültür sosyal miras olarak geçer. Bireyselleşmez, toplumsallaşır. Bu yüzden siyasetin malzemesinde toplumsallık vardır. İçinde üretim vardır ve geleceğe dönüktür.

Bütün bu tanımlarla aslında SİYASET güzeldir. Onu kirleten oyuncularıdır. Siyasetin oyuncuları çaresizlik ve kadercilik üretme yolunu seçmişlerdir. Bu seçim topluma “ÖĞRETİMLİŞ ÇARESİZLİK SİYASET KÜLTÜRÜNÜ” dayatma noktasına getirilmiştir.

Bu nedenlerden, kendini üretime ve geleceğe inanmış yetiştiren siyasetçiler seçilmez. Siyaset seracılığının hormonlu sözlerinden nasibini almış, çifte kavrulmuş siyasetçiler tercih edilir. Bunların her gün TV dizileri gibi, yüzleri ve sözleri eskimiştir.

Doların karşısında altının bile savunmasız kaldığı günümüzde en saf ve temiz ilişkiler içinde olan siyasetçiler arıyorum. Temiz yürekli olmanın gücü eksilmez, ancak artabilir. ONUN İÇİN OYUMU ÇOCUKLARA VERİYORUM.