Sözün düşünceyle bağlarını kopardığı lanetli bir çağın orta yerindeyiz.

İyimserliğin budalalıkla aynılaştığı, öfkenin isyanla buluştuğu zor zamanlardayız.

Çıkışsızlıkla malul insanlığa umut satan siyaset de artık çare olamıyor.

Bununla birlikte, hayatlarımız, siyaset niyetine değişik sesler çıkaran vasatların işgali altında.

Söyleyecek sözü olmayanların bütün ekranları işgal etmiş olması, başımıza gelmiş ve gelecek olanlar hakkında epeyce fikir veriyor.

Batı düşüncesinden tam olarak ne anladığı meçhul önemli kişilerin entelektüel gevezeliği…

Batı’ya biatın muhalefet diline kötü tercümesiyle yorulan zihinlerimiz…

Dinin getirdikleri üzerinden toplumu teslim almaya çalışan siyasetçiler…

Etnik kimliği siyasal alanda sömürü konusu yapan siyasetçinin bezdirici insan hakları istismarı…

Oysa, insan, dünya nimetlerinden payına düşeni istiyor. Barınmak, beslenmek gibi zorunlu ihtiyaçları var. Bunu anlamak o kadar mı zor!

Kurtarıcılardan yakasını bir türlü kurtaramıyor; O bildiğimiz sıradan insanın başına ne geliyorsa, kurtarıcılar önünde diz çöktüğündendir.

Ey vicdan yitimiyle malul efendiler, Orta Çağ karanlığından çıktık, dediniz ve kapitalist sistemi inşa ettiniz… 500 yıldır iliğimizi kemiğimizi sömürüyorsunuz. Her gün halkı kurtarıyorsunuz… Yeryüzünde yoksul ve aç sayısı günbegün artıyormuş, ne gam! Her gün, açlıktan ölen insan sayısı, 25 bin ile 30 bin arasında gelip gidiyormuş, kimin umurunda!

Bizleri nasıl kurtaracağınızı artık anlatmayın.

Biliyoruz ki bütün meseleniz, iktidar olmak. Bizler ise sadece iktidar düşkünlerinin arzusunun nesneleriyiz.

Sözün yalandan ibaret kaldığı bu çağda, bu alamet kıyamete gidiyor. Modernite, ilerleme, bilim falan derken, yeryüzünde insan yaşamı belki de son yüzyılında...

Bir rahat verin, artık!

Yönetmek adına hayatına musallat olanlarla halkın meselesi var; Kimsenin önünde eğilmeden yaşamak.

İyi bayramlar…