Hiçbir partide delegelik, CHP’deki kadar önemli değildir. Yanlış anlaşılmasın, demokrasi duyarlılığından değil, uzunca bir süredir köşe kapmaca meselesi, bu partinin en önemli siyaset tarzına dönüştüğü için.

Daha yeni seçimden çıkılmış ve büyük hayal kırıklıkları yaşanmış, ülkede büyük bir ekonomik ve siyasi kriz yaşanıyor ama CHP profesyonelleri köşe kapmaca yarışında.

Bizzat tecrübe ettiğim ve içeriden gözlem şansı bulduğum (facebook sayfamda 19 bölüm olarak yayınladım) bu süreçler, CHP’de adeta siyasetin yerini alan, daha doğrusu, siyaseti parti içi profesyonel oyunlara indirgeyen bir yerleşik tarz halini almıştır. Baykal gitti, Kılıçdaroğlu geldi oyun değişmedi. Kılıçdaroğlu gidip İmamoğlu da gelse değişmeyecek bir gerçek bu.

Peki, neden bu kadar önemli delege olmak veya ilçe örgütünde yer almak. Ya da bir belediye başkanı neden işini gücünü bırakıp, delege seçimine bu kadar abanır? Siyasal kültürümüze yerleşmiş olan, al gülüm ver gülüm ya da ağa yanaşma kültürüdür yaşanan. Bakmayın siz Atatürk ve Cumhuriyet sözcüklerinin büyük harflerle yazılmasına, post modern ağalık sistemidir bu.

Parti içi ilişkilerde yaşanan Cumhuriyetin ve Atatürk düşüncesinin doğrudan iğfalidir. Bölgecilik ve mezhepçiliğin adeta yerleşik hale getirildiği bir siyasal örgütlenmenin muasır medeniyetle ne ilişkisi olabilir ki. Delege listeleri, ilçe örgütü, belediye meclisi adaylarının doğum yeri, etnik ve mezhepsel kimlikler esas alınarak yapılması, Cumhuriyet karşıtlığından başka bir şey değildir.

Cumhuriyet kimliklere saygı duyar ama kimlikçilik Cumhuriyeti aşındırır.

CHP profesyonelleri ve örgütlerinin büyük bölümü yerel yönetimler üzerinden şekillendirilir. Bazı büyük ilçelerde bu olanak yeterince olmasa da, birçok küçük ilçede belediye başkanı, hizmetlisi konumundaki ilçe başkanının eline bir liste verir. Bu daha sonraki ilçe yönetimi ve il kongre delege listesi için de geçerlidir.

Peki, bir belediye başkanı neden feodal bir ağaya dönüşüveriyor ki bu süreçlerde? Çünkü yerel yönetimler, kentin ortak iyisinden çok himaye ilişkilerine göre işler. Kimler işe alınacak, kimlere ihaleler verilecek, kamu kaynaklarından kimler pay alacak, imar avantajları nasıl dağıtılacak? Uzun zamandır yerel siyasetin dinamikleri buna göre şekillenir. Tabii ki, taşeron şirket ve inşaat firmalarında veya hemşerilik derneklerinde Atatürk, Deniz Gezmiş, Che posterleri ihmal edilmeyecektir.

Bu yüksek idealler uğruna belediye başkanları yerel iktidarın her türlü olanağını kullanır. Bazen de buna gerek kalmaz, ağa yanaşma kültüründe ağadan yana olmak zaten adettendir.

Ta Malatya’dan, Elazığ’dan, Ankara’dan parti büyükleri veya genel merkez iş takipçileri kalkıp, sahillerde belediye ziyaretleri yaparlar. Partinin ve davanın hatırına. Yoksa ihale işleri ile delege işlerini organize etmek için değil.

Emekli maaşları, temel tüketim mallarındaki KDV artışları, THY hisse satışı, kaçak yapılaşmalar, çevre katliamları vb onlarla da siz ilgilenin canım. Politikacılar bunca iş arasında bir de onlara mı bakacak?