Bir film vardı şimdi ismini hatırlamıyorum. Üstün yeteneklere sahip başrol oyuncusu bir anda hayatı durduruyor. Her şey olduğu gibi duruyor. Sonra tekrar bir hareket yapıyor her şey kaldığı yerden yeniden başlıyor.

 

Filimdi senaryoydu, hoşa gitse de sanaldı sonuçta.

 

Ama Erdem Gündüz durdu.

Hayat durdu. Çünkü gerçekti.

Eminim dalga dalga yayılacaktır. Gerçekten hayat duracaktır.

Gezi parkındakilerde duruyorlardı sadece.

Kitap okuyarak, müzik çalarak mizah yaparak duruyorlardı.

Durdurmadılar. Sonrasını biliyorsunuz zaten.

Duran adamlar hep vardı aslında.

Biz görmüyorduk. Sabahın beşinde işe gitmek için otobüs kuyruklarında duruyorlardı mesela. Bir ölümün arkasında. Bir maçın heyacanlı yerinde. Kazananların önceden belli olduğu sınav salonunda duruyorlardı öylece.

 Cezaevlerindekiler duruyor haklarında açılan iftira davalarından sonra. Penceremden simitçiyi görüyorum mesela, güneşin altında öylece duruyor.

Palmiyeler duruyor, karabiber duruyor. Penguenleri bilmem ama martılar duruyor.

 

Durmayanlar durduramayanlar dolaşıyor ortalıkta. Nasıl durdurabileceklerin bulamadıklarından onlarda duruyor şimdilik.

 

Ama en kötüsü vicdanlar duruyor.

Yürekler kuruyor.

Şimdi başı ellerinin arasında birileri duruyor, düşünüyor.

Durduramıyor.

Durdu bir kere….

 

Hep kendi şiirlerimi yazarım yazılarımın altına.

Bu sefer günün anlamına uygun Ozan Bindebir’in bir şiirini yayınlıyorum.

 

DURDU DURMADI

Durdu gitti; güneş durdu, ay durdu
Zaman durdu, yine Durdu durmadı.
Yedirmeden, içirmeden doyurdu,
Nutkum durdu, yine Durdu durmadı.

Güneş doğdu, yerin altı ışıdı
Yıldırımlar ensemizi kaşıdı,
Ağustos’ta sanki mevsim kış’ıdı,
Yağış durdu, yine Durdu durmadı.

Işıkları yansıtmadı aynalar,
Zemheri’de çiçek açtı ayvalar…
Olgunlaşmış, dökülecek meyveler;
Dalda durdu, yine Durdu durmadı.

Cimrilerden cimri çıktı cömertler,
Derdimize derman oldu tüm dertler…
Hiç sözünde durmayan şu nâmertler;
Sözde durdu, yine Durdu durmadı.

“Durdu” adı dursun diye konmuştu,
Güzel Durdu bir kış günü donmuştu.
Ne gün görmüş, ne dünyada onmuştu,
Kalbi durdu, yine Durdu durmadı.

Bindebir'im yürüyünce deryada,
Gerçekleri yakaladım hülyada…
Olmayacak şeyler oldu dünyada,
Aklım durdu, yine Durdu durmadı