Dünyayı ağlatan fotoğrafın…

Kalbimizdeki sızısı…

Dokuz yıldır sürüyordu…

Hiç gözlerimizin önünden gitmedi; gitmiyor o kare...

Bu günlerde…

10’uncu yıla girdi…

Hiç unutulmuyor; unutulacak gibi değil…

***

Gözler…

Yaşayan bedenimizin fotoğraf makinesidir…

Azgın denizin insan boyu dalgalarla öpüştüğü…

Bodrum Akyarlar’daki…

Fenerburnu sahiline vuran “el kadar” o insan yavrusu…

Dünyanın gözü önünde…

“Aylan Bebek”…

Olarak kayıtlara girdi…

O günün yıldız tarihi; “2 Eylül 2015”ti…

Yasa dışı yollarla…

O gece…

Türkiye’nin üstünden Yunanistan’a geçmeye çalışırken…

14 Suriyeli’yi taşıyan lastik bot dalgalara yenilmiş…

Alabora olup, ters dönerken…

Beş kişi hayatını kaybetmişti…

Onların arasında Kürt asıllı üç yaşındaki yavru da vardı…

Daha avuç içi kadardı...

“Aylan Kurdi” olarak kayıtlara geçti…

Beş kişilik ailesiyle…

Suriye’den kaçan Kurdi Ailesi’nin…

En küçük ferdi...

Üç yaşındaki Aylan Bebeğin...

“İnsanlık bu mu?” dedirten acı sonu…

Dünyanın uykularını kaçırdı…

Büyük / küçük herkesi ağlattı...

***

Aylan bebeğin sahile vuran cansız bedeninin görüntüleri…

Taaa, o tarihlerde…

Suriye'deki savaşın korkunç yüzünü bir kez daha ortaya koymuş…

Uluslararası toplumun…

Mülteci sorununa dikkatini çekmişti…

***

Aslında her şey…

İç savaş yüzünden “Azrail’den kaçma” bahanesiyle…

“29 Nisan 2011”de…

Suriye'den Türkiye'ye giriş yapan…

252 kişilik ilk mülteci kafilesi…

Taaa, 13 yıl önce…

Türkiye topraklarına ayak bastı…

Bi’daha hiç geri dönmediler...

O günden bugüne…

Hep geldiler…

Bi’kısmı bizim güzel memleketimizde çöreklendi…

Bazıları da…

Zavallı Aylan ve ailesi gibi…

Her şeyi göze alıp…

Lastik botla Avrupa ülkelerine zıplamaya başladılar…

Çoğu “dalgaların efendisi” Ege’nin serin sularında…

Son nefeslerini verdiler…

Ölmeyi göze alamayanlar…

“Yaşarız paşalar gibi Türkiye’de…” diyerek…

Türkiye’nin tüm şehirlerine “postu sermeyi” tercih ettiler…

Bunlar akıllı olanlardı…

Son 13 yıl içinde…

(Son rakam)

“3 milyon 100 bin” oldular…

Daha fazlaydılar ama “pandemi” salgınında…

Hak’kın rahmetine kavuştular…

Çok zeki oldukları tartışılmaz…

Prensipleri şöyleydi:

Önce işi “öğreniyorlar”…

Sonra “işin sahibi” oluyorlardı…

***

Bitiriyoruz…

Dünyayı ağlatan “Aylan Bebek”…

Yaşasaydı…

Bugün 12 yaşında olacaktı ve…

Belki de kaderin çizdiği farklı yolda yürüyecekti…

Olmadı…

Bi’kerecik olsun düşünün…

Göklere çıkardığımız Avrupa'nın…

Söz konusu “mülteci” olunca…

Türkiye'yi göz göre göre “yalnız” bıraktığına…

“Hayır; olamaz!”

Diyen çıktı mı bugünlere kadar?

Nokta…

Hamiş: Altı yıl önce Zavallı Aylan Bebek’in sahildeki cansız bedeninin fotoğraflarını çeken foto muhabiri Nilüfer Demir Kandırmış ve muhabir Yaşar Anter, işten ayrıldı… (Gazete Duvar haberinden…)

Sonsöz: “Bu kadar kolay ölünen bir dünyada; mutlu olmayı ertelemeyin... Çünkü; canınızın istediği zaman ölmeyeceksiniz… / Pablo Neruda – Eski Şili Senatörü...”