Müzik Önerisi: Bir ihtimal daha var – Safiye Ayla
Ölüm şarkılarda sadece BIR ihtimal artık memleketimde…
Çok geçmedi üzerinden Ekim ayında yazdıklarım
Herkesi öldürüyoruz.
Dostoyeski’nin sözleriydi giriş cümlesi…
“Herkesi öldürüyoruz dostum, kimini kurşunlarla…Kimini sözlerimizle, kimini yaptıklarımızla…
Ve kimini de ŞİMDİYE KADAR YAPMADIKLARIMIZLA…”
Ölüm artık çok muhtemel…
Ölüm ecelden utanır oldu…
Gözlerim uykusuzluktan, ağlamaktan, kahrolmaktan…
Ellerim yası yaşamaktan, dizlerimi dövmekten…
Kalbim sıkışmaktan…
Aklım düşünüp düşünüp akıl erdirememekten…
Bedenim ateşten,
Ruhum boğulmaktan…
Böyle zamanları aşamıyorum artık ben…Tüm katliamlar kabuslarıma üşüşüyor.
Her ölümü sırayla bir bir peşi sıra yarı ölü olduğum uykumda yaşıyorum.
Boğuluyorum sellere kapılarak.
Yanıyorum pencereden atlayarak.
Zehirleniyorum kıvranarak.
Ölüyorum betonların altında ezilerek.
Çürüyorum. Daha toprağın altına girmeden çürüyorum yalanların, ihmallerin, boş vermişliğin, pisliğin vicdansızlığın çöplüğünde.
Karne sevinçleri cenazeye dönüşen çocuklar…
Sömestr tatili coşkusunun karabasana döndüğü ebeveynler…
Tek tek değil top yekûn nüfustan silinen aileler…
Aklımı koruyamıyorum.
Tek tek arabaları çektiler dün otelin önünden…
Ne büyük fedakarlıklarla belki borca girerek ellerindeki avuçlarındakini satarak kaç gün kaç ay çalıştılar o arabalar için. Hayalini kurdukları çok daha güvenli yolculuklardı aileleri için. Çocukları için. Arabalar sağlamdı…Kendileri yoktu artık bu dünyada…
Sahip olduğun ne varsa sen yokken sahipsiz işte…
Aklımı koruyamıyorum.
Canını nasıl kurtaracağını babasına son kez danışan kızı aklımdan çıkaramıyorum.
Diğer yavrusunu eşinin taşıdığını ve arkasından geldiğini sanan anneyi düşünmeden edemiyorum. Arkamı kolluyorum, peşimden gelen eşim mi diye kabuslarımda.
Çocuğunu battaniyeye sarıp pencereden atan, pencerenin pervazına tutunması için yalvaran babayı unutamıyorum.
Sadece dua ediyorum, ateşler sarmadan dumandan yitip gitmiş olmalarını. Ölümün onlara merhamet etmiş olmasını.
Deliriyorum.
Yazmak bile artık iyi gelmiyor.
Ölüyorum. Her düşündüğümde her bir satırımda her bir paragrafımda bir kez daha ölüyorum.
BU memlekette doğmak da çok kolay, ölmek de…
Ama yaşamak en zoru Allahım!
Bu çaresizlik…
Bu acılarla yaşamak ne mümkün…
Bu acılara dayanmak ne mümkün…
Ölüm sadece şarkılarda bir ihtimaldi…Ecelinle ölürdün, vaktin geldiğinde ölürdün hastalıktan ölürdün…Tek tek ölürdün…
Ölüm BIR ihtimaldi sadece şarkılarda aşkından sananların kaleminde.
Bir ihtimal, ufak bir şeyin olabilme durumu.
Ola ki…olmaz ama ola ki…
Saramago’nun Ölüm bir varmış bir yokmuş adlı kitabından alıntı…
“Adı bilinmeyen bir ülkede, dünya kuruldu kurulalı görülmemiş bir olay gerçekleşir: Ölüm, o güne kadar yerine getirdiği görevinden vazgeçer ve hiç kimse ölmez.”