Çağın insanı paranın askeri olunca...

İnsan evriminin neye benzediğini ve soyutlamayı öğrenen insanın zekâ durumunu en iyi anlatandır, para. İnsanın bütün ilişkileriyle piyasaya düşmesinden sonra, zekasının gelişmesi durdu.

Bu açıdan bakınca, “düşünüyorum, o halde varım”dan “tüketiyorum, o halde varım”a uzanan bir trajedidir, insanın evrimi.

İnsan, değerin emek-para bağlamında ne ifade ettiğini tam olarak görecek kadar akıllı değil. Borsaya kote olur gibi piyasaya hizalanan insan, tükettikleri ve sahip olduklarıyla değerli oldu. Olmak değil, sahip olmak… Ve bu gerçeği kabul edecek kadar karakterli olamayan insan, değersizleşiyor.

 Piyasaya düşen, parasal karşılığı olan her şey değerlidir. Yani, metalaşan her şey... Sanat, edebiyat da dahil... Yeter ki para etsin. İşte bu kafayla insanlık tükendi.

Kâğıt parçasının üzerine yazdığı rakamları anlamlı kılan iktisat bilimiyle yatıp kalkan insanlık, piyasanın üretim ve ihtiyaçları belirlemesi sonucu kendini kaybetti. İhtiyaç ötesi tüketime dayalı üretim, insanın değerini yadsıyor.

 Çağın düsturu; Paraya ulaşmak için her yol mübah. Bütün mesele, o yolu kitabına uydurmakta… Siyaset, demokrasi falan dedikleri, para kaynaklarına çökerek insana hükmetmenin yolu yordamıdır.

Siyasi dalaşmalara bakmak lazım, kullanılan diskur ve arkasındaki gerçek sadece ve sadece paranın izini sürmekle ilgilidir. Hepsi birbirini biliyor. Siyasetin finansmanı denen kirli oyunu hep birlikte sürdürüyorlar. Sonra da birbirlerine hesap soruyorlar. Artık kim kimi nerede kıstırırsa…

Ahlak para kadar değerli, akıl para kadar var, vicdan para etmediği için yitik, karakter paradan istikamet alıyor, paraya hizalanmış hayatların tükettiği insan…

Artık sosyal sınıflar yok; efendilerin parayla hükmettiği gönüllü köleler var. Gönüllü köleler, paraya ulaşım yollarına göre kendi içinde gruplara ayrılıyor. Ancak yoksulların büyük çoğunluğu yardım, hibe, sadaka ile ayakta durabiliyor. Tam da muktedirin istediği gibi…

Paranın efendilerine biat eden çağımız insanı, bu yüzyılda, paranın yarattığı vasatlığın, ucuzluğun getirdiklerini içine sindirince, paradigma çökmesi gerçekleşti. İnsanlık değerleri çürüdü. Ve tükeniş bütün hızıyla sürüyor.

 İnsanlığın sonunu getirecek acı bilgi; İyi insanlar, paranın askeri olan kötü insanlara yenildi.