Bu yazının ruhunda…

İki atasözü başroldedir!

Birincisi şöyle:

“İş bilenin, kılıç kuşananın…”

İkincisi; en az birincisi kadar anlamlıdır:

“Taş yerinde ağırdır!”…

***

Bu iki atasözü…

Şu sıralarda İzmirli bir belediye başkanının icraatlarına…

Cuk, diye oturuyor…

***

O belediye başkanını…

Yakından tanıyorsunuz ama…

Biz önce 17 ay öncesine gidelim…

Neredeyse 500 küsur gün geçti üstünden…

Yıldız Tarihi; 30 Ekim 2020…

İzmir, 6.9 şiddetinde depremle sarsıldı…

Yıkım sadece Bayraklı ile sınırlı değildi…

İzmir’in turizm cenneti Karaburun da…

Beşik gibi sallanmıştı…

En yoğun hasar…

Kösedere Köyü’ndeydi…

Tamamı “taş yapı” 31 evden 13 tanesi…

Olduğu gibi yıkılmıştı…

Şükür! Can kaybı yoktu ama…

Olağanüstü otantik mirasın bir bölümü yerle bir olmuştu…

Mordoğan yolu üstünde kurulmuş…

O Kösedere Köyü’nün tarihi…

Kalıntılara bakılırsa…

Taaa Cenevizler’e kadar uzanıyordu…

Kartal Yuvası’ndan farksız Kösedere Köyü sakinlerinin bir kısmı…

Sokakta kaldı o deprem yüzünden…

“Ne yapalım, ne edelim…” derken…

Bir kısım Kösedereli, yakınlarının yanına yerleşti…

Bazıları da konteynerlerde yaşamaya başladı…

Herkes öyle mutsuzdu ki…

***

AFAD mağdur Karaburunlular’a…

Yeni konutlar için…

Kösedere ve İnecik köyleri arasındaki tarım arazisini işaret etti…

Çoğu ileri yaşta olan Kösedereliler…

Su, elektrik, kanalizasyon ve yol gibi…

Hiç bir altyapısı olmayan “yeni yerleşim alanı”na gitmek istemedi…

Tepkisini de…

“Kuş uçmaz, kervan geçmez yerde ne işimiz var!” diyerek sergiledi…

***

Veeee…

Tam da çaresizliğin zirve yaptığı bir sırada…

Karaburun Belediye Başkanı İlkay Girgin Erdoğan devreye girdi…

Depremde evleri yıkılan Kösedere sakinlerini…

Köy kahvesinde topladı; söz verdi:

“Yıkılan evlerinizi ben yapacağım… Hem de yıkıldığı yerde… Uzaklara taşınmayacaksınız… Ben yanınızdayım sonuna kadar!”

Çok sevindi Kösedereliler…

Artık…

Karaburun Belediyesi’nin İmar ve Şehircilik Müdürlüğü…

İşin patronuydu…

O sımsıcak atmosferde…

İlkay Başkan, kalbinden geçenleri…

Köylülere anlattı…

Bunu yaparken de…

İzmir Valisi Yavuz Selim Köşger’in jestini seslendirmeyi unutmadı…

“Depremzede hemşehrilerimizin hemen hepsi 70 yaş ve üzerinde, kuşaklar boyunca Kösedere’de yaşıyor… Doğal olarak evinden, sokağından, köyünden, komşusundan ayrılmak istemiyor… Depremde hasar gören evlerin pek çoğu taş ev olarak inşa edilmişti... Belediye olarak Sayın Valimizin olurları ile bedelsiz aldığımız bu asırlık taşları, yeni evlerin yapımında kullanacak, mimarileri ilçemizin doğal dokusuna uygun evler inşa edeceğiz… Vatandaşımız yerinden yurdundan edilmeyecek… Kösedere Köyü’müzü bu şekilde kentsel dönüşüme de sokmuş olacağız…”

“Taş yerinde ağırdır…” atasözü…

Nasıl da bi’anda…

Hayatın gerçeği oluvermişti…

Şunu akıllardan çıkarmamak gerekiyor:

Bir eylem…

Doğru yerde ve doğru zamanda yapılırsa değer kazanır…

Ne’tekim…

Kösedereli hemşehrileri…

İlkay Başkanı o gün köy kahvesinden alkışlarla uğurladılar…

***

Karaburun için yakıştırdığımız…

İkinci atasözüne gelince…

Eskiler, doğru söylemiş…

“İş bilenin, kılıç kuşananın!” diyerek…

Kimselere muhtaç olmamaya özen göstereceksin…

Neden?

Çünkü…

Kim ki bir işi beceriyor…

Yaptığı işin hakkını veriyor ise…

O güzelliğe sahip olmalıdır…

En uygunu, en yakışanı budur…

İlkay Başkan…

Yaratmayı da biliyor…

Sevindirmeyi de…

***

Bitiriyoruz…

Karaburun Belediyesi…

Fen İşleri Müdürlüğü’nün yapacağı ihale sonrasında…

Evlerin inşaatı belediye tarafından başlatılacak…

Depremzedeler evlerinin iç dekorasyonunu ise…

Kendi imkânları ölçüsünde gerçekleştirecek…

Nokta…

Sonsöz: “Olmaz dediğin ne varsa hepsi olur… Düşmem dersin, düşersin; şaşmam dersin, şaşarsın; öldüm der durur; yine de yaşarsın… / Hz. Mevlana…”