Bundan 500 yıl önce, kapitalizmin ortaya çıkışıyla koşulları oluşmaya başlayan tüketim ilahlarına adanmış modern hayat, tarih sahnesinden çekiliyor.

Modern hayatın sonunu hazırlayan koşulların yol açtığı paradigma çökmesi, ahlaki bütün kaygıları ortadan kaldırınca “yalan” biricik değer oldu. Ve ahlakın çöküşüyle söz yalana dönüşürken kuralsızlık günlük hayatın rutini oldu.

Tüketimin anlamlandırdığı hayat tarzı akılları baştan aldı. Tüketim ile tükenmek arasında salınan insan,olmak yerine edinmeyi tercih etti. Ve bu insanın vasatlığı, ucuzluğu, satıhlığı; endüstri toplumunun hayat normlarını belirler oldu.

Erdemli insana saf muamelesi yapılan bu çağda, aptallığın ve kurnazlığın ihya ettiği vasatlığa katlanmak işkence gibi…

Yeryüzünde 8 milyar insan yaşıyor. Bu nüfusun neredeyse 6 milyarı yoksulluğa terk edilmişken ve güvenli yaşam koşulları ortadan kalkarken, muktedirin sahaya sürdüğü siyasetçinin, bilim insanının, yöneticinin söz israfı, akla ziyan.

Büyük insanlığı yoksulluğun baskısı altında itaate zorluyorlar.

Ucuz iş gücü olarak metropollerde istihdam ettikleri emekçileri, emeklerine ihtiyaç kalmayınca, kent yoksulu olarak tanımladılar ve kentsel dönüşüm programlarıyla tehcire hazırlanıyorlar. Yoksulları, kent dışında inşa edilen sitelerde beton kulelere kapatacaklar. Yeni Dünya düzeni, dedikleri…

Yapay zekâ kullandık veya yapay zekâ müdürlüğü kuracağım, diye zırvalayan fena halde solcuların belli ki dijital devrimin ne olduğundan pek haberleri yok. Öylesine boşluğa doğru sallıyorlar…

Üstümüzdeki lanet,dengeden çıkan kapitalist sistemin ve dijital esaretin getirdikleridir. Büyük çöküşün ardından, her birimiz, akıllı devlet marifetiyle, akıllı şehirlerde, sinyal niyetine sayısal sistemlere tıkıştırılacağız.

Bir yanımız ahlaksızlık ve yalanla kuşatılmış, diğer yanımız ise dijital cehennem…

Kaybedecek birşeyimiz yok.

Tabuları yıkmanın, putları kırmanın zamanıdır.