Derdime vâkıf değil cânân beni handân bilir. / Hakkı vardır şâd olanlar herkesi şâdân bilir. /

Söylesem te’sîri yok sussam gönül râzı değil... / Çektiğim âlâmı bir ben bir de Allâh’ım bilir...

Fuzuli, Leyla ile Mecnun’u yazalı neredeyse 500 yıl olmuş… Ne güzel yazmış, “Söylesem faydası yok, Sussam gönül razı değil”

İnsanların yanlış tercihlerinden bu ülke çok çekti.

Galiba çekmeye de devam edecek…

Listeleri öğrendiğimiz gün kıymetli ve keyifli bir iş için Antalya idik. Ama adamda keyif mi bırakıyorlar. Gece yarısına kadar telefon elimden, kulağımdan düşmedi.

Listelerde “olmazsa olmazdı” diyebileceğim insan sayısı bir elin parmağı kadar. Daha yukarılarda olsa keşke seçilse diyebileceğim üç kişi daha var… Hepsi o kadar.

Parlamento performansı nedeniyle haksızlığa uğradığını düşündüğüm 2 vekilimiz de cabası.

Listeler için destan gibi yazılar yazabilirim, ama faydasız yazı yazmama prensibini edineli uzun yıllar olmuş…

Bu nedenlerle listelerden isim anmıyorum bu yazıda…

Sandıkta bu duruma tepki gösterecek miyim? Elbette.

Ülkeyi kurtaracağını iddia eden siyasetin ahlaksız, ilkesiz, vicdansız olmaması gerek. Akıldan, tutarlılıktan, mantıktan uzak olmaması gerek. Eski yeni politikacıların kişisel veya partilerinin çıkarlarını, toplumun çıkarlarından daha önde tuttukları zaman, halkta güvensizlik duygularının oluşabileceğini ve demokratik sürecin tehlikeye girebileceğini bilmiyorlar mı?

Peki ben ne yapacağım?

Hangi siyasi oluşum hiç eğip bükmeden, ideolojisini ve nihai hedefini saklamadan, ilkesiz ittifakların parçası olmadan toplumsallaştı?Bu oluşum geniş kitleler ile buluşabilecek mi? Umarım.

Oyumu bu oluşuma vermeye niyetliyim.

***

İktisat Kongresinde dinlemelere doyamadığımız MichioKaku’nunolmazsa olmazlarını yazmıştım. Bir daha sıralayayım: Çalışmadan zenginlik, bilinçsiz keyif, karaktersiz bilgi, ahlaksız ticaret, insansız bilim, ilkesiz siyaset.

Evet sorun burada ilkesiz siyaset kılcal damarlarımıza işlemiş durumda….

“İlkesiz siyaset”, siyasetin temelindeki etik ve ahlaki ilkelerin yok sayıldığı, sadece kısa vadeli çıkarların ön planda olduğu bir yaklaşım. Bu tür siyaset anlayışı, toplumsal yararları değil de siyasi parti veya kişisel çıkarları öncelikli kılar ve uzun vadede topluma zarar verir. Verdi. Verecek.

Ama bundan da tehlikelisi var: İlkesiz siyaset, halkın zaten pek az olan siyasete olan güvenini ve demokratik sürece olan inancın kaybolmasına yol açıyor.

“İlkesiz siyaset” kavramı, sadece bizim siyasi kültürümüzde yok. ABD’den Brezilya’ya neler gördük. Ama bizdeki gibisi de yok tabii…

Umudumuz bundan sonraki süreçte ülkemizde de ilkelere dayalı bir siyaset anlayışının hakim olması.

***

Fuzuli ile başladık, Sezen Aksu ile bitirelim:

Bana sakın anlatmayın inanmıyorum/ Bu ezbere bu demode cümlelere/ Beni ikna edemiyor hiçbir cevap/ Hiç aldırmıyorum bu gülmelere/ Karşıyım her şeye karşıyım var mı? Rabbim adaletin bu kadar mı? Karşıyım alayına karşıyım var mı?