“Tek çözüm, ortak yaşam kültürünü geliştirmektir.” Kamusal alanda toplumsal barışı sağlamak için AKP çevrelerince önerilen çözüm yolu bu..
İlk bakışta son derece makul bir fikir gibi duruyor. Ne ki, önerilen “tek çözüm”ün, izlenen politikalar itibarıyla toplumsal yaşamda karşılığı yok.
İcraatlarına bakarak AKP’nin ortak yaşam kültüründen kastının ne olduğunu anlamak mümkün; bu, islam normlarından hareketle ortaklaşılan kamusal yaşamdır.
AKP’nin ortak kültüründe işçi sınıfı yoktur, başkaldıran insan yoktur, marjinaller yoktur, ateist yoktur, laikler yoktur, başı açık kadın yoktur, Atatürkçüler yoktur.
Siyasal islama sıcak bakmayan toplumsal kesimlerin hakkı ve hukuku, kamusal alanda din normlarına göre yapılan düzenlemelerle kategorik olarak sınırlanmaktadır.
Kendisini iktidara getiren çoğunluk adına hareket etmeyi haklılığının karinesi gibi gören AKP, arkasına aldığı çoğunluk yetmiyormuş gibi, “Tanrı kelamı”nı da arkasına almakta beis görmüyor.
Bu denli güç biriktiren iktidar nasıl adil olabilir? Bence olamaz. Nitekim, sadece Allah’a hesap vermeyi, gücünü Allah’tan almayı siyasal etiğin yerine koyan, dolayısıyla kontrolden çıkan gücün nasıl otokrasiye yöneldiğine gün be gün tanık oluyoruz.
Otokratik yönelimleri olan bir yönetim altındayken ülkede ortak yaşam kültürünün gelişeceğine aklı başında kimseyi ikna edemezsiniz.
Toplumsal mutabakat, toplumsal konsensüs, uzlaşma gibi kavramlar medya marifetiyle hergün zihnimize kazınıyor.
Ancak, söz konusu kavramların ne gibi toplumsal gelişmelere yol açacağına dair endişelerimiz var. Zihnimizde asılı duran soru işaretlerinin karşılığı yok.
Dileğimiz, Başbakanın Dünya Ekonomik Formu açılış konuşmasında söylediği gibi, Türkiye’nin evrensel hukuk normlarına kavuşmasıdır.
Evrensel hukuk normlarının benimsenmesi, hiç kuşku yok, iktidar partisini gittiği yanlış yoldan döndüreceği gibi ülkeye de rahat bir nefes aldıracak.
Evrensel hukuk normlarına dayalı olmayan demokratik yönetim biçimi olamıyor.
Toplumda farklı kültürlerin yan yana yaşamasına olanak tanımayan, azınlık haklarını gözetmeyen, salt Müslümanların islami yaşam normlarını referans alan yönetim biçiminin ortak yaşam kültürünü geliştirmesi düşünülemez.
Sanatta, kültürde, eğitimde, hukukta Sünni değerlere dayalı İslamlaşma toplumu tektipleştirir.
Ortak yaşam kültürünün gelişmesi fikrinin önünü açacak olan iki temel unsur, büyüyen ekonomi ve evrensel hukuk normlarıdır.
Başbakan açılış konuşmasında, demokratik yönetim biçiminin, ekonomik büyüme ve evrensel hukuk normlarına uyum ile mümkün olduğuna vurgu yaparken doğru söylüyordu. Bu doğruların, okuduğu “prompter”da kalmamasını diliyorum.
‘Ortak yaşam kültürünü geliştirmek’ fikri hepimizin hayali olmalı. İktidar, muhalefet, Kürt, Ermeni, Müslüman, Musevi, dindar, dinsiz herkes bu fikrin takipçisi olmalı.
Aksi halde, ortak yaşam kültürü, cemaatlerin, tarikatların ortak yaşam kültürüne dönüşür ki, bu ahvalde, herkes kendi yoluna gider.
Bu topraklarda, emek emek kurduğumuz Cumhuriyet’in çatısı altında birlikte yaşamak istiyorsak, kamusal yaşamın normlarını yeniden oluşturmak zorundayız.
Bu zorunluluğun bilincine vardığımızda, ülkeyi herkes için yaşanır kılacak ortak yaşam kültürünü geliştirmek, bin yıllık yaşanmışlıktan gelen deneyimlerle pekala mümkündür.
Yeter ki AKP, toplumsal gelişmeyi frenleyen islami referansları kullanmaktan vazgeçsin.
Yazdır
Önceki sayfa
Sayfa başına git
12
6
Künye
İletişim
Facebook
Twitter
Google+
RSS
Sitene Ekle
Günün Haberleri