Hakkari’de yaşanan terör saldırısında 24 evladımızı şehit verdik. Türkiye’nin birçok yerinde ocaklara ateş düşüyor. Ben bu satırları kaleme alırken yine Hakkari’den 3 şehit haberi daha geldi. Bir tarafta mitingler ve teröre tepkiler, bir tarafta siyasi nutuklar, bir tarafta ise gerçekten ocağına ateş düşen evler, yüreği yanan analar, bacılar ve eşler. Kimse bu işin nereye varacağını bilmiyor. Resmi rakamlara göre ülkenin dış borcu kadar terörle mücadele için kaynak kullanıldı. Halen daha terör belası bir yandan canlarımızı alırken bir yandan da ülkenin geleceğini ipotek altına almaya çalışıyor.

 

Güzel ülkemin geleceğini karartmaya çalışan terör örgütüne tepkiler her yerde devam ederken İzmir de gerçekten anlamlı bir organizasyona imza attı. Bayrağını kapan, teröre tepki gösteren, gerekirse ‘biz de gideriz’ diyen 50 bin kişi Gündoğdu Meydanı’nı doldurdu. Benim altını çizmek istediğim başka bir konu daha var. O da bu miting organizasyonunu yapanlar ve komitenin beceriksizliği. Günlerdir, duyuruları, çağrıları yapılan mitingin organizasyonunda kimler yok ki. Başta İzmir Şehit Aileleri Derneği Başkanı Yavuz Alphan olmak üzere birçok sivil toplum kuruluşu temsilcisi ve dernek yöneticisi. Miting başladığı andan itibaren problem da kendini gösterdi. En büyük sorun, mitinge komite üyesi olarak katılan herkesin konuşma yapmak istemesi. İzmir Valiliği ve Büyükşehir Belediyesi bu işe neden sahip çıkmadı. Adeta devlet eliyle organize edilmesi gereken bu miting tam bir şova dönüştü. Alana gelen şehit analarının, kardeşlerinin ve evlatlarının yapılan konuşmalar karşısında ‘kahrolduklarını’ gördüm.

 

Erzurumlular Federasyonu Başkanı Muzaffer Okumuş’un ‘mutlu günümüz’ diyerek alandakileri saygı duruşuna davet etmesine mi yanayım yoksa Karadeniz Dernekleri Federasyonu Genel Başkanı Hızır Murtezezaoğlu’nun uzun ve gereksiz konuşmasında söylediği, ‘kalleş gazeteciler’ ibaresine mi? Ya komitede yer alan Emel Denizaslanı’nın ‘Dağa çıkanlar da bizim evlatlarımız’ sözlerine ne demeli. Kimi yeni anayasayı eleştirdi, kimi ise zamları, siyasetçileri. Her kafadan bir ses, her yerden ideoloji kokan söylemler. Eline mikrofonu alan sivil toplum kuruluşları temsilcilerinin siyasete bulaşmış, taraf olmuş dernek başkanları sizlere sesleniyorum. Yarın böyle bir organizasyon yapmaya kalktığınızda kimse size destek vermez. Terörle mücadelenin sadece silahla olmayacağını herkes biliyor. Bunun için gerekli olan sosyolojik mücadele ve toplumsal azmin temsilcisi olması gereken sivil toplum kuruluşları alanda böyle davranarak gerilime neden oluyor

 

Başında da söyledim. Şimdi de söylüyorum. Bu kentin Sanayi Odası, Esnaf Odası, Ticaret Odası yok mu? Kimse düzenli, tertipli ve koordineli miting için elini taşın altına koymadı. Bu işi organize etmek, İzmir’in tek yürek olduğunu göstermek çok mu zordu. Konu EXPO gibi büyük organizasyonlara gelince yürütme komitesine girmek için birbirleriyle yarışan koltuk sevdalısı dernek ve oda başkanları neden bu organizasyon komitesinde yer almadı. İzmir Valiliği bu işe sadece Emniyet Müdürlüğü üzerinden sadece ‘güvenlik’ desteği vererek mi sahip çıkacaktı? Sayın İzmir Büyükşehir Belediye Başkanı Aziz Kocaoğlu’nun görevi alanda bir iki tur atıp görünmek, ses sistemi desteği vermek ve seyyar tuvalet koymak mı? Gerçekten organizasyon kötüydü. İzmirlileri oraya getiren terör tepkisi ve şehitlere sahip çıkma duygusu birileri tarafından istismar edildi. Yazık oldu.

Bir sitemim de Şehit Aileleri Derneği Başkanı Yavuz Alphan’a. Biliyorum. Destekçisi çok az. Tek başına çalışıyor, çabalıyor ama yaşı ve fiziki durumu nedeniyle ciddi sıkıntı yaşıyor. Bu iş için çok mücadele verdi. Bir şehit babası olarak halen daha mücadeleye devam ediyor. Büyükşehir Belediyesi’nin otobüslerde asmak için aldığı, daha sonra ise asmadığı ‘mitinge davet’ afişlerini geri alıp Konak Belediye Başkanı Hakan Tartan üzerinden kentin birçok yerine astıracak kadar da siyasi manevra yeteneğine sahip birisi. Mitingde konuşması duygusaldı ama kötüydü. İyi niyet, maalesef fiziki ve yaşlılığın getirdiği durum nedeniyle yok oluyor. Bence kendisini artık emin ellere ve işi bilenlere teslim etmeli.

Son olarak bir ayrıntı daha vardı ki o da gerçekten takdire şayan. Birbirini izleyen, komşusu fazladan sandalye koyduğunda masasını dışarı çıkartan, birbiriyle kavgalı Kordon esnafı örnek davranış sergiledi. Güvenlik güçlerinin yemeklerini veren esnaf, miting kalabalığından elde edeceği maddi olanağı kenara itti ve işyerlerini kapatarak tepkisini ortaya koydu. Bu da esnaf olmanın, birlikte hareket etmenin, örgütlü olmanın bir getirisi diye düşünüyorum.