Bitmeyen sancı.
Her yıl aynı şey.
Göz göre göre yitip giden yeşil alanlar.
Korular, ormanlar..
Ülkemizin “akciğerleri”.
Gelecek kuşaklara “en önemli borcumuz”..
Hep aynı tablo; yıllık ormanlık alan kaybımız 10 bin hektar dolayında.
Üç aşağı, beş yukarı böyle!
2022’de 12 bin hektardan fazla; 2023’de biraz daha az...
Ama..

Büyük kayıp..

Neden belli; insan kusuru...

Yüzde 90 oranında.
Sigara izmariti, mangal, bilinçsiz yakılan anız..
Saçmalığa bakın!
Sonra da “ağıt”.
Bildik beylik yakınmalar, demeçler.
Bir şey değişiyor mu?
Valiliklerin ‘uyulmayan’ ormanlara giriş yasağı dışında hangi ciddi önlemler alındı?
Hangi Belediye ‘yeşil alana sahip çıkmak benim de görevim ‘ diyerek bu konuda proje üretti, yatırım yaptı, ekip kurdu?
Hani çok bildik mahur bir şarkı var; ‘otomobil uçar gider..’ diye.
Büyük Usta Münir Nurettin Selçuk’un bestesi.
Bir çok sanatçı seslendirdi; benim aklımda Nesrin Sipahi ve Safiye Ayla yorumları kalmış.
O hesap..
‘Ormanlarımız yanar gider..’.
Ee! Aman mangal yakmayın!
Ee! 3 kişi yakalandı!
Ee! Değişen ne?
Ben çözümü söyleyeyim;

1 - Gönüllü orman korucuları; yeşil alanlarda göz açtırmayacak...

2 - Yeşil alan, koru ve ormanlık alanlarda “birbiri ile bağlantılı” kamera sistemi kurulacak... Her şey izlenecek... Bu alanlara  “ceza şudur” yazılı kocaman panolar yerleştirilecek...

3 - Ağır ceza; hatta müebbet... İyi hal indirimi uygulanmayan... Ceza İnfaz indirimlerinden yararlanmayan cezalar devreye girecek...

Sabotaja sözüm yok.
Uygulayın bunları; bakın yitip giden ormanlık alanlar ne kadar azalacak!

Lafla peynir gemisi yürümüyor!