O acı haberi...

4.5 milyonluk İzmir’de...

Belki birkaç yüz kişi ya görmüştür ya pas geçmiştir...

Oysa...

Bu meslekte uzun zamandır rastlamadığımız kadar...

Son derece acıklı...

Kalpleri delip geçen bir olay yaşandı...

Üstelik, İzmir’in kalbi Konak’ta...

Film değildi...

Gerçeğin ta kendisiydi...

Hepsinden önemlisi...

Yalnızlığın acımasızlığıydı!

***

Sadece iki kişilik hayat’tı, onlarınki...

Anne 88 yaşındaydı; yatalaktı...

Oğlu 52 yaşındaydı...

Anacağına o bakıyordu...

Konak İlçesi’nde bir apartmanın dördüncü katında yaşıyorlardı...

Ne gelenleri vardı...

Ne de gidenleri...

Geride bıraktığımız Haziran’ın son günleriydi...

Kurban Bayramı geldi çattı...

Ne arefe...

Ne de bayramın birinci günü...

88 yaşındaki Suzan Gürzeren ile...

Aynı evi paylaşan 52 yaşındaki oğlu Yalçın Suat Gürzeren’den...

Hiç ses-seda gelmiyordu...

Apartmanın o sakinlerinden...

Başka kentlere gidenler oldu...

Neredeyse...

Apartman boşalmış gibiydi...

Bayram tatili bitti, gitti...

Ardından...

Temmuz’un bir haftası da geldi; geçti...

Uzun bayram tatili sonrası...

Hala...

Ana-oğul’un kapısını çalan olmamıştı...

Birkaç gün önce...

Gürzeren Ailesi’nin yaşadığı daireden...

Kötü kokular gelmeye başladı...

Dayanılacak gibi değildi...

Apartman sakinleri durumu polise bildirdi...

***

Çilingir marifetiyle...

Dördüncü kattaki eve giren polisler...

Korku filmlerini aratmayacak bir sahneyle karşılaştı...

Anne ile oğlu...

Günler öncesi son nefeslerini vermişlerdi...

Kahreden sonuç...

Beterin beteri cinsindendi...

Bırakın görebilmeyi...

Anlatılacak gibi değildi...

Oturma odasındaki ceset oğul Yalçın Suat Gürzeren’e aitti...

Kalp krizi geçirdiği için hayatını kaybetmişti...

Evlat son nefesini verdiği için...

Bakıma muhtaç yatalak anne Suzan Gürzeren’in...

Sesini kimselerde duyuramadığı için...

Ne yazık ki...

Açlıktan öldüğü iddia edildi...

Acı son...

Apartmanı hüzün adresine çevirmişti...

***

Şaşırmamak elde değildi...

Aynı apartmanın sakinleri bile...

Artık...

Ya asansörde...

Ya merdivende...

Ya da...

Karşıdaki markette alışveriş yaparken...

“Merhaba”laşıyorlar!

“Aynı adreste yaşarken yabancılaşmak işte budur!”

Ve, hepimiz...

İster istemez “o adres”e doğru koşar adım gidiyoruz...

Yazık!

Acaba, diyorum...

Hiç mi kimsenin içinden gelmedi o ana - oğul ile bayramlaşmak?

Sahi, neler oluyor bize?

***

Bitiriyoruz...

Dört yıl önceydi...

Yeşilçam’ın devlerinden...

Esas oğlanın sadık dostu rollerinde alkışladığımız...

Milyonların sevgilisi olan Süleyman Turan…

83 yaşında…

İstanbul’da yapayalnız öldü…

İşin en acı yanı…

Ünlü aktörün kalp krizinden hayatını kaybettiği…

İki gündür…

Kapıdaki gazeteleri almadığı için…

Şüphelenen komşularının polisi aramasıyla ortaya çıktı…

Çilingir geldi, kapı açıldı…

Polisler ve komşuları “Süleyman Abi”nin cesediyle karşılaştı…

Cenaze evden çıkarılırken…

Komşularından biri şöyle dedi:

“En son 10 gün önce görüşmüştük…”

Yalnızlık kadar büyük acı olamaz; bu kesin...

Demek ki...

“İnsan, insanın kurdudur!” diyenler haklıymış...

Çünkü o özlü sözün “temiz” anlamı şudur:

“İnsana zarar veren yine bir insandır!”

Nokta...

Sonsöz: “İnsan yalnızlığını en çok yanındaymış gibi davrananlardan öğrenir... / Anonim...”

.....................................................................................................