Biliyorduk… Kahroluyorduk… Bakamıyorduk…

Ayıptır söylemesi…

Geniş ailemizdeki çocuklarda bir “farklılık” olmadığı için…

Şükrediyorduk…

İçimiz acıyarak…

Arkadaşımızın yavrusuna bakmak bile zül (*) geliyordu hepimize…

Belki de…

Bilerek, isteyerek, farkında olmak istemiyorduk!

N’itekim…

Korkutan gelişmenin…

Çoban ateşini…

Aslında…

Bir hekim değil…

İzmir’in kıdemli Milli Eğitim Müdürü Dr. Ömer Yahşi yaktı…

Kuşkusuz göreviyle ilgili…

İzmir’deki “alkışa” layık Maarif etkinliklerini masaya koymuştu ama…

Yürek yakan…

Bir özel “ayrıntı”nın habercisi olarak…

Annelerin – babaların kalbine seslendi:

“En büyük problem otizm… Son derece tehlikeli…

Acayip bir şekilde otistik öğrenci sayısının arttığını görüyoruz...

Bilim adamlarına kulak verirseniz…

2050 yılında, her dört doğumdan biri otizmli olacak…

Türkiye, buna hazır olmak zorunda…

Aslında eğitim, her şeyin ilacı…”

***

Tıp dünyası çare anıyor…

Eğitimciler neden endişeli?

Sağlam bir örnek:

“2000’li yılların başında 150’de bir görülen…

“Otizm Spektrum Bozukluğu”…

Şu sıralarda neredeyse “36’da 1” gibi…

Korkunç olan şu:

“Her 36 çocuktan birisi otizmli ve bunun nedeni bilinmiyor…”

***

Yüz güldürecek “tek şey” var…

Erken tanı koyulup tedaviye başlanırsa…

O çocukların…

İleride yardıma muhtaç kalma olasılıkları da azalıyor…

***

Çağın farklı bir “vebası” olarak tanımlanıyor otizm!

Hekimlere göre…

Bu hastalık söz konusu olduğunda…

“24’üncü aya kadar normal gelişim gösteren çocuk bir anda gerileyerek kazandığı alışkanlıkları kaybediyor... Çocuk; 24’üncü ayda cümle kurmaya başladığı hâlde bir anda konuşmayı bırakabiliyor…”

***

İzmir Milli Eğitim Müdürü Dr. Ömer Yahşi…

Güzel şeyler anlattı:

“Özel eğitim okulları ile özel sınıfları açarken titizleniyoruz…

Çocukların bi’tanesi bile özel eğitimden geri kalmıyor…

Sıra bekleyen tek öğrencimiz yok…

Özel eğitime gereksinimi olan çocuklarımız…

Ücretsiz taşınıyor; yemek desteği yıllardır sürüyor…

Ya, 18 yaş üstü öğrenciler?

Onlar, bizim kutup yıldızımız oluyor…

Ne ailelerine…

Ne de kaderlerine terk edilmiyorlar…

Kurslar açıyoruz onlar için…

…Ve, kalpleri ısıtan en önemli ayrıntı:

18 yaş üstü engelli öğrencilerimiz için taşıma hizmeti İzmir Milli Eğitim Müdürlüğü tarafından karşılanıyor…

***

Bitiriyoruz…

Yavrularımızın…

Otizmin pençesine düşüp düşmediğini nasıl anlayacağız?

Burası önemli:

Altıncı ayda sizinle göz teması kurmuyorsa…

Dokuzuncu aya geldiği halde…

Adını seslendiğinizde…

Dönüp bakmıyorsa…

12’inci ayda bir “çocuk oyunu”na uyum sağlayamıyorsa…

18’inci ayda bir yeri işaret edemiyorsa…

24’üncü aya geldiğinde…

Acıma veya üzüntüyle ilgili duygularını belli edemiyorsa…

36’ncı ayda bile diğer çocuklarla oyun oynamıyorsa…

Ve…

48’inci ayın içinde…

“Doktormuş gibi… Anneymiş gibi… Babaymış gibi… 

Oyunlar oynamıyorsa…

Ama…

Hepsinden farklı…

Kızgınlık… Üzüntü… Mutluluk… Şaşkınlık…

Mimiklerini sergileyemiyorsa…

Zaman kaybetmeden…

Soluğu bir çocuk doktorunda almak gerekiyor…

Nokta…

Zül (*): Ayıplanacak şey, utanç verici, küçültücü davranış…

Otizm (**): Sözel ya da sözel olmayan iletişimde zorluk yaşanması ile karakterize nörolojik ve gelişimsel bozukluktur… Otistik bireylerde sosyal beceriler sınırlıdır; tekrarlayan davranışlar görülür ve konuşarak iletişim BİLE zor olabilir... Dünya çapında yaklaşık 100 çocuktan en az ikisinin otizmli olduğu tahmin ediliyor...

Hamiş: “Amerikan Pediatri Akademisi, 18 ve 24’üncü ayda bulgu olmaksızın her çocuğa otizm taraması yapılmasını öneriyor…”

Sonsöz: “Çocukları ölümcül olabilecek hastalıklardan korumanın en etkili yolu aşıdır… / Dünya böyle diyor…”