Aklın az, dilin çok çalıştırıldığı bir ortamda yaşıyoruz. Toplumsal takvimimiz de geriye doğru gidiyor. Sanki akıl tutulmasına hapsolmuşuz. Araplaşmış Osmanlı uygarlığı halatından bir türlü kurtulamadık.

 

Bu söylediklerimin sorunları temeldedir. Nüfusumuzun onbinde biri kitap okuyor. Türk halkı Japonların 250' de biri, Avrupalılar ve Amerikalıların 180'de biri kadar kitap okuyor. Bu sayılar ülkemizin acınacak durumunu gösteriyor. İşte bu noktada Anayasa yapıcıları, siyasi iktidar, yerel yönetimler, özel sektör, kurumlar, kuruluşlar ve sivil toplum örgütleri harekete geçmelidir. Asgari ücret denen ücreti katlayarak, işçi, memur, emekli maaşlarına, öğrenci burslarına kitap ücreti verilme maddesi koymalıdırlar.

 

1990 yıllarının ilk yarısında Türkiye nüfusu çok daha az iken, günde toplam olarak 3 milyon gazete okunuyordu. Bir yerel yönetici olarak bu sayının artmasına katkı için işçi sendika sözleşmesine hergün istedikleri bir gazeteyi ücretsiz vermeyi yazdırmıştım. Bu anlayış bazı yerel yönetim ve kurumlarda destek görmüştü. Çalışan işçi evine ekmeğin yanında bir de gazete götürüyordu. Bugün Türkiye nüfusu üçte bir artmasına rağmen hala günlük gazete okuma sayısının 3 milyonda kaldığını hayretle karşıladım. Bunun nedeninin internet olduğuna sığınanlar oldu. Oysa gazetenin mürekkebinin elimize bulaşmasını, kafamızdaki gazete alışkanlığının nedeni sayıyordum. Yanılmışım!

 

Bize örnek olan Atatürk'ün okuduğu kitapların yüzde birini okursanız, 60'a yakın kitap okuma sayısına ulaşırsınız. Her kitaptan bir cümle aklınızda kalırsa, bu bilgiler size 60 sene yeter. Bir başından bir sonundan konuşursunuz. Gerçek ve cesur yazarları ölüm bile teslim alamaz. Onlar zaten yazdıklarıyla ölümsüzleşmiştir. Sizler de bu öğrendiğiniz 60 cümleyle konuşur, yazar ve belki de ölümsüzleşirsiniz (!)

 

Sonuç olarak; bilimden uzaklaşan, eğitim ve kültür düzeyi günden güne aşağılara düşen bir ülkenin geleceğinde AYDINLIĞA yer yoktur.