Aralarında en fazla nüfus hareketi yaşanan iller arasında İzmir ile İstanbul yer almaktadır. İzmir, İstanbul’dan ağırlıklı olarak emekli ve mevsimlik göç alırken, genç, eğitimli ve yetenekli nüfusu göndermektedir.

Bu konuyu da içeren yeni kitap çalışmamızdan küçük bir bölümü paylaşmak istiyorum…

“…Amatör kültür sanat faaliyetleri son derece önemli ve yararlı bir etkinliktir şehir için. Ancak bunun endüstrisi oluşunca, İstanbul yine bir kara deliğe dönüşüyor. İzmir’de yetişen spor, sanat ve edebiyat insanının İzmir’de kalma şansı hemen hemen hiç yok. Ekonomi ve ticaret merkezi olduğu gibi kültür ve sanat endüstrisinin merkezi de İstanbul olduğu için, İzmir sanatçısını ve edebiyatçısını burada tutamıyor.

Geçtiğimiz aylarda Cannes Film Festivalinde, en iyi kadın oyuncu seçilen Merve Dizdar’ın İzmir’de yaşıyor olması ile değil de İzmirli olmasıyla övünmeye başladık.

Halit Ziya’dan Atilla İlhan’a, Necati Cumalı’dan Sezen Aksu’ya bu şehrin yetiştirdiği onlarca edebiyatçı ve sanatçı İstanbul’a hicret etmeyi tercih ediyorlardı. Öğrencilik yılları ve meslek yaşamımdan arkadaşım olan İhsan Oktay Anar gibi bir iki istisna hariç.

İsmini unuttum kitapları çok satan bir kadın romancı Urla’da yaşıyormuş. Ankara’da bir etkinliğe davet edilmiş günün birinde. İlgili kuruluş kendisine uçak bileti almış ama İstanbul’dan Ankara’ya. Yani kitapları bu kadar çok satan popüler bir romancı ise otomatik olarak İstanbul’dadır diye düşünmüşler.

Eskiden bunun istisnaları olarak Cevat Şakir ve Zeki Müren’in Bodrum’u tercih ettiği ve Can Yücel’in Datça’ya yerleşmesi örnekler vardı. Ama bunlar çok özel örneklerdi. Adeta sapma davranışı idi. Uzun yıllar geçti aradan şimdi yine Bodrum’da, Ayvalık’ta, Datça’da Urla ve Foça’da yaşamayı tercih eden sanatçı ve edebiyatçılar var. Mesela Ercan Kesal, Urla’yı tercih etti. Orada bir kültür merkezi de kurdu. Ama İstanbul’a bağımlı bir tercih bu. Hibrit yaşam yani.

İzmir böylece, yeni eğilim gereği, en azından sahil ilçeleri ve köylerine bazı sanatçı ve edebiyatçıları çekme potansiyeli taşımaktadır…”