Bugün Pazar…

Hiç bitmeyen sevgi ve saygıyla…

Atatürk’ü bu köşede anma ve hatırlama günü…

Bir kez daha…

Az bilinen yaşanmış bir öyküyü paylaşalım…

Bunu yaparken de…

Bu anıyı anlatarak bugünlere taşıyan ve…

Dünyaca ünlü…

Atatürk fotoğrafları koleksiyoneri ve yazar İzmirli Hanri Benazus’u…

Saygıyla analım…

***

O kadar çileli bir hayat yaşadı ki…

Belki de…

Güldüğü, kahkaha attığı dakikalar…

Neredeyse sayılıydı…

57 yıla sığan bir ömür içinde…

Hep çok ciddi bir çehre ile milletinin karşısına çıktı…

Bir askeri deha… Bir Önder… Bir Dünya Lideri…

Hiç gülen fotoğrafı yok, inanır mısınız?

***

Kaderin O’na çizdiği yolda yürürken nasıl gülsün ki?

Bırakın gülmeyi, tebessüm eden fotoğrafı bile varla-yok arası…

***

Harp Akademisi’nden mezun olduğunda tığ gibi bir gençti…

1909’da 31 Mart Vakası’nı yaşadı…

1911’de Arnavutluk İsyanı’nı bastırdı…

Binbaşı olduğu günlerde…

Tobruk Muharebesi’ni yönetti…

İkinci Balkan Savaşı’nda “yıldız” oldu…

Arkasından Sofya ateşeliğine atandı…

Çanakkale Savaşları’nda 250 binden fazla şehit verdik…

Mustafa Kemal, dünyaya…

“Çanakkale’nin Geçilemez” olduğunu anlattı…

Artık, O Albay Mustafa Kemal’di…

Kolordu Komutanı olarak…

Diyarbakır, Muş ve Bitlis cephesinde…

Ruslar’a ve Ermeniler’e karşı savaştı…

Suriye-Filistin Cephesi’nde…

Hem İngilizler’e hem de Arap çetelerine aman vermedi…

Yıldırım Ordular Grubu Komutanlığı’na atandı...

1919-1923 arasında Şanlı Kurtuluş Savaşı Destanı’nı yazdı…

Milletin makus talihini yenmesinde baş aktör oldu…

Cumhuriyet’i, bu millete armağan etti…

57 yıllık ömründe o kadar yoruldu ki, gülmeyi bile unuttu…

10 Kasım’da bu dünyadan göçüp giderken…

Geride bir elin parmağı kadar gülümseyen fotoğraf bırakabildi…

***

Cumhuriyet’i kurduktan sonra bile…

Rahat edemedi…

Evlendi; yine mutlu olamadı…

İzmirli Latife ile dünya evine girdi…

Bir süre sonra…

O evlilik çatırdamaya başladı…

Yine “gülemedi”…

Kısa ömründeki tek izdivacı ise…

Topu topu “1000 gün” sürdü…

Boşandı ama o da üzüldü; İzmirli gelin de üzüldü!

***

Kader güldürmek istemeyince güldürmüyordu işte…

***

Gelelim, Atatürk’ün kayıtlara geçen…

İlk “gülen” fotoğrafının öyküsüne…

***

Takvimler 1922’nin Haziran’ını gösteriyordu…

Mustafa Kemal Paşa…

Yunan kuvvetlerine yapılacak harekata hazırlık için…

Kocaeli bölgesine geldi…

Yanında gazeteciler de vardı…

Gazi Paşa’nın fotoğraflarını çeken Tıbbiyeli Muhterem Bey…

Atatürk’ün gazetelerdeki fotoğrafları…

Genellikle sert ifadeye sahip bir askeri lideri gösteriyordu…

Neşeliydi ama…

Gülümseyen bir fotoğrafı…

O tarihe kadar gazetelerde hiç yayınlanmamıştı…

***

Gerisini fotoğraf ustası Tıbbiyeli Muhterem Bey anlatsın:

“Teftişe ara vermişti; Atatürk’ün yanına yaklaştım ve (Paşam fotoğrafınızı çekmeme izin verir misiniz?) dedim… Kendileri de, (Buyurun çekin) dedi… Bi’ara (Paşam bütün fotoğraflarınızda sert ifadelerle poz veriyorsunuz. Sizden rica etsem bu fotoğrafta gülümseyebilir misiniz?) diye sordum… Bir anda buz gibi bir hava esti... Herkes Mustafa Kemal Paşa’ya bakıyor ve bu ciddi olmayan teklife nasıl yanıt vereceğini merak ediyordu. Bu teklif, Paşa’nın çok hoşuna gitmişti… Gülümseyerek, (Çocuk doğru söylüyor; tıbbiyeli bu gencimizin arzusunu yerine getirelim…) dedi... Ama bir şartı vardı… Benim de fotoğrafta yer almamı istiyordu… İşte o fotoğrafı Atatürk’ün Kurtuluş Savaşı sırasında cephede çektirdiği ve basında ilk kez yayımlanan (tek gülen fotoğrafı) olarak tarihe geçti…”

***

Bitiriyoruz…

Cumhuriyet ilanı sonrası…

Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün gülümseyen ender portrelerini…

Bu yılın başında (15 Ocak) kaybettiğimiz…

İzmirli yazar ve…

Atatürk fotoğrafları koleksiyoneri Hanri Benazsus korudu…

O fotoğrafların bir kısmını İzmir Büyükşehir Belediyesi’ne…

Diğerlerini de Ankara’daki Atatürk Müzesi’ne bağışladı…

Nokta…

Sonsöz: “Biz Atatürk’ün devrimleriyle büyüdük… Ona minnetimiz ve sevgimiz asla bitmez, çünkü Atatürk bambaşka bir insandı… / Hanri Benazus – Araştırmacı – Yazar…”