Ülkemizde Anneler Günü yaklaştıkça bu güne ticari açıdan bakan bilimum reklamlar da başladı. Anneler arası bir merak, kaygı, acaba çocuklarım bana ne alacak? Oysa annelik çok kutsal, bir o kadar da zor bir meslek. Hiçbir hediye ile ölçülemeyecek bir meslek. Ancak, çocuklarımızı büyütürken dikkat etmemiz gereken, olmazsa olmazlarımız var, iyi bir anne olmak istiyorsak. Yok, iyi bir anne olmasam da olur diyorsanız, o zaman ektiğinizi de biçmeye hazırlanın. Çünkü tüm evlatlarımız iyi ve iyi olmayan anneyi çok iyi ayırt edebilecek ve ona göre tepki verecek varlıklar…

Önce sevgi… ama bu sevgi sözde kalıp “ben seni çok seviyorum”la olmuyor. Çocuk gerçekten sevilip sevilmediğini daha bebekken ayrımsayabiliyor. Örneğin, bebeğiniz gece ağlıyor ama siz tatlı uykunuzdan özveride bulunmak istemiyorsunuz. “Ağlar, ağlar, uyur” diyorsunuz. O da ağlayıp ağlayıp uyuyor tek başına. O bebek büyüdüğünde bunu hatırlamasa bile, bilinçaltında bir şekilde sevilmediğini, düşünülmediğini, korunup kollanmadığını, yalnız bırakıldığını bilir.

Söylediklerimiz Değil, Yaptıklarımız

Yine, çocuğunuzu bakıcıya bırakıp sık sık gezmeye gittiniz veya bir akrabaya bırakıp seyahate çıktınız, çocuk sevilmediğini, yalnız bırakıldığını bir terk edilmişlik duygusu içinde anlar. Sevgi dediğimiz duygu, özveridir. Gece ağlayan bebeği için uykusundan feragat eden bir anne, gündüz çalıştığı için çocuğunu bakıcıya bırakan ama iş saatleri dışında tüm zamanını çocuğuna ayıran anne ona sevgi verdiği gibi her daim sevgi alır, ne ekerse onu biçer…

Çocuk bunların hepsini hisseder. “Annem çalışıyor ama arda kalan tüm zamanını bana ayırıyor” duygusunu yaşar. Zaten bu zaman ayırma ilkokula kadar bir süre. Çocuk ilkokula başladığında onun da kendine göre bir yaşamı oluyor. Öğretmeni, okulu, dersleri, arkadaşları, etkinlikleri… O nedenle ona ayırmanız gereken zaman zaten azalıyor. Hatta anaokuluna başlayan çocuk için ders/ödev dışında durum aynı. Ancak, yaz tatillerinde onlar yine anne ilgisine gereksinme duyar.

Gerçek, Lafta Kalmayan Sevgi, İlgi

Çocuklarımızın yaşam boyu her zaman gereksinme duyduğu şey de bizim onlar üzerindeki ilgimizdir. Hasta olduğunu fark ediyor muyuz, yetişkin çocuğumuzun? Yoksa zaten büyüdü deyip onun sağlığıyla hiç ilgilenmiyor muyuz? O zaman yaşlılığınızda çocuğunuzun da sizin sağlığınızla ilgilenmesini beklemeyin. Onun bir derdi olduğunda onun yanında mısınız? Yoksa kendi dalganızda, sosyal hayatınızda mısınız? Eğer öyleyse, sizin derdiniz olduğu zamanlarda ilgi beklemeyin. Ne ekersek onu biçiyoruz. Gerçek sevgi söylediklerimiz değil, yaptıklarımızla şekil buluyor.

Genelde her anne çocuklarını büyütürken bazı hatalar yapar. Kimse kusursuz değildir. Ancak, yukarıda açıkladığım sevgi, ilgi, dikkat varsa çocukları arada olan hataları sorun etmez. Önemli olan bütündür. Bu nedenle, sevgili genç anneler, hata yapacağım diye tedirgin olmayın. Çocuğunuzu sevin, ilgi verin, zaman ayırın, onunla birlikte olmaktan keyif alın. Göreceksiniz, büyüdüklerinde sizin en iyi arkadaşınız olacaklar. Tek gereken şey, gerçek, lafta kalmayan sevgi, ilgi, birlikte zaman, dikkatle onun zor zamanlarını fark edip destek vermeniz… Unutmayın, hiçbir zaman çok geç değildir, sevginizi yapıcı olarak göstermek için…

Tüm annelerin Anneler Gününü kutlarım…