Batıl inançları güçlü bir toplum olduğumuz bilinir...
Bu inanç, toplumun belli kesimlerinde farklı biçimlerde, yine farklı uygulamalarla kullanılır...
Kimi zaman bakla falına, kimi zaman kahve falına baktıranlarla karşılaşırsınız; Kimi zaman da inançları doğrultusunda ruh çağıranlarıyla...
Ruh çağıranlarına futbolda hiç tanık oldunuz mu?
Bilemem...
Ancak, gerçek odur ki, Türk futbolunda "Eeey Ruh" ayinine tanıklık adilmiştir!..
Nasıl mı?
İşte gerçek...
1974-75 sezonunu yaşamaktadır Altay...
Kulüp Müdürü rahmetli Refik Vardaroğlu, Teknik Direktör ise Bayram Dinsel'dir...
Bir gün Alsancak Stadı'ndaki kulüp binasında kalan futbolcularla ilgili bir haber ulaşır...
"İçerde ruh çağırıyorlar..."
Haberi ulaştıran Refik Vardaroğlu'dur...
Güvenç Kurtar, Hüsrev, Oktay ve kaleci Tarkan lakaplı Adil çağrılarını sürdürür:
"Eeey ruh geldiysen haber ver..."
Bu çağrı her biri için geçerlidir...
Önlerinde fincanlar, söylemleri aynı olan futbolcular, gerçekten istemleri doğrultusunda ruh beklerken, fincanların gıcırdamasını düşlerine yerleştirmişken, bir kapı gıcırdısı uyandırır onları...
Gelen, onların "ruh" beklentisinin uzağında, gerçek bir kimlik, Altay'ın o gün teknik direktörlüğünü yapan Bayram Dinsel'dir...
Gerçek bir Altaylı, efsane kaptandır yani'...
Gereğini yapar Dinsel, Altay'ın "ruh" çağrısıyla değil, gerçek Altaylılık ile başarıya ulaşacağını söyler...
Şimdi, bakıyoruz da, Altay öz evladı Zafer Bilgetay'ı bir kenara itip üç maç için Güvenç Kurtar'a teslim ediliyor...
Bilgetay, bu kulübün öz evladı...
O takımı play-off mücadelesine çıkaran insan...
Burada bir ruh arayışı varsa eğer...
Biri fincanda arar, diğeri gerçekten yüreğinde...
Sizce 300 bin liraya üç maça imza atan tektik adam o parayı alsa ne olur almasa ne olur...
Kaldı ki, çıkmazsa almayacakmış...
O zaman ruh çağıracak herhalde?
"Eeey ruh... Geliysen haber ver..."
Haydi hayırlısı!...