Bir yerel seçimin çok ötesinde anlamlar yüklenen, pek çok siyasetçinin, kurumun hatta cemaatin kaderini tayin etmesi beklenen 30 Mart Mahalli İdareler Seçimleri’nin olası sonuçlarını irdelediğimizde, hem yerelde hem de genelde çok ilginç başlıklar çıkıyor karşımıza…
Başbakan Erdoğan’ın ‘Cumhurbaşkanı olacak mısınız?’ sorusuna birkaç gün önce verdiği ‘Şu anda öyle bir gündemim yok. Mevcut cumhurbaşkanımız kalabilir’ açıklamasıyla başlamak gerekirse;
Erdoğan ile Gül’ün ‘ortak tehlikeye’ karşı uzlaştığı, eskisi gibi ‘ittifak ettiği’ düşünülebilir.
Ortak tehlikeden kasıt Gülen Cemaati tabi ki…
Başkanlık sistemi tartışmalarıyla zirve yapan ama Cumhurbaşkanı Gül’ün görev süresine ilişkin yasayla açığa çıkan Gül-Erdoğan rekabeti, Gezi Parkı sürecinden itibaren aleni bir mücadeleye dönüşmüştü.
Gelinen noktada Gül’ü yanına çekmeyi başardığı gözlenen Erdoğan’ın bunun için Köşk’ten vazgeçmiş olma ihtimali yabana atılmamalıdır.
Defalarca söz verdiği ‘üçüncü dönem şartı’ için bugün açık kapı bırakma noktasına gelen Erdoğan’ın Başbakan olarak bir dönem daha devam etme ihtimali giderek güçlenmektedir.
Kulisler, yerel seçimdeki oy oranına göre bu tablonun değişebileceğini, yüzde 38’in altında Erdoğan’ın partideki ağırlığının da tartışmaya açılabileceğini söylüyor. Hatta 2002’teki oy oranı olan yüzde 34,5’in altına düşüldüğü takdirde Başbakan’ın istemeden de olsa evine dönme ihtimalinden söz ediliyor.
Başbakan yüzde 40’ın üzerinde kalıp, ‘2009’a göre başarılıyız’ der ve ibre de Gül’ün Cumhurbaşkanlığından yana olursa, bu durumda yapılacak tek bir hamle kalıyor. Cumhurbaşkanının halk tarafından seçileceği maddesini değiştirmek...
TBMM’den böyle bir yasa o tarihten itibaren çıkar mı bilemem ama Ankara kulislerindeki önemli senaryolardan biri bu…
Çünkü halk tarafından seçilmiş bir cumhurbaşkanının partide ve ülkede iki başlılık yaratacağı aşikâr... Halk tarafından seçilen bir başbakan ve halk tarafından seçilen bir cumhurbaşkanı…
Bir çöplükte iki horoz yani… Türk siyaseti bunu kaldırmaz.
Efendim Erdoğan’a bir şey olursa, (başarısız olur, siyaseti bırakır, bırakmak zorunda kalırsa) partinin başına kim gelir, ne olur? CHP’de olsa bu soruya yanıt vermek kolay olmazdı. Ama AK Parti’de lider sorunu olduğunu sanmıyorum. Kadrosunda hala yolsuzluk iddialarına bulaşmamış, halkın güvenini/desteğini alabilecek, herkesi kucaklayabilecek isimler var çünkü...
Bülent Arınç’ın son dönem ardı ardına yaptığı ‘manidar’ açıklamaları dikkatli okuduğunuzda daha net gördüğünüz bir tablo var. Başta Arınç olmak üzere partinin önemli isimleri yaşananlardan son derece rahatsız... Ve bu rahatsızlıkları 30 Mart’tan sonra bir iç isyana dönüşebilir. Yani bir nevi 31 Mart ayaklanması…
Gelelim CHP’ye…
Başbakan için olduğu kadar Kılıçdaroğlu için de 30 Mart kader seçimidir. Partisinin oy oranı kritik/psikolojik eşik olan yüzde 30’u geçemezse, Kemal Kılıçdaroğlu’nun liderliği ciddi ciddi sorgulanmaya başlanacaktır. AK Parti’nin, hükümetin bu denli yıprandığı/yıpratıldığı bir ortamda bile yüzde 30’u aşamamış olmanın faturası doğrudan Kılıçdaroğlu’na kesilecektir.
CHP seçmenini oyunu korumak hatta 2-3 puan attırmak kesmez yani... Başta İstanbul olmak üzere farklı noktalardan yakılacak çoban ateşi olağanüstü kurultayı Cumhurbaşkanlığı seçimlerinden önce toplar. Tabi ki başta İzmir olmak üzere çok sayıda liste rahatsızlığı yaşanan ilde olağanüstü il kongresi için de imzalar toplanacak, partide müthiş bir hesaplaşma süreci başlayacaktır. Ya yüzde 30 eşiği aşılırsa… Ki bana göre bu ihtimal de ziyadesiyle vardır. Özellikle cemaatin kritik desteğiyle CHP yüzde 32’leri bulabilir bu seçimde...
O takdirde de sorgulama yapılabilir. Ama son süreçte meydanlarda yakaladığı başarılı performansıyla Kılıçdaroğlu en azından 2015’i görecektir. Tabi ki kendi isteğiyle cumhurbaşkanlığı için aday olmazsa!
İzmir özelinde değerlendirecek olursak; Kocaoğlu bugün ortaya koyduğu hedefi yakalarsa…
Yani yüzde 60’ın üzerinde oyla seçilip 28 ilçe eşiğini geçerse… Yaşanacak parti içi iktidar süreçlerinin önemli aktörlerinden biri mutlak suretle Kocaoğlu olacaktır.
‘Ne yani, genel başkan adayı mı olacak?’ diye sorarsanız ‘Neden olmasın’ diye yanıt veririm.
Dahası Sarıgül’ün İstanbul’dan başlatacağı ve hazırlıkları şimdiden başlayan isyana İzmir’den, Ege’den yanıt vermek zorunda kalabilir Aziz Kocaoğlu... İstemeden de olsa o gömleği giymek durumunda kalabilir. Tabi ki yüzde 60’ın üzerinde oyla seçilip, pek çoğunu bizzat yazdığı adayların 30 Mart sınavından zaferle çıkması ön şartıyla geçerli bu söylediklerimiz. 5-6 ilçenin kaybı yüzde 56,7’nin altı gibi sonuçlar Aziz Kocaoğlu açısından da ‘özeleştiri gerektiren’ bu tabloyu beraberinde getirecektir.
MHP’ye baktığımızda da farklı bir manzara görmüyoruz. Bahçeli’nin de kader seçimidir 30 Mart! Çözüm süreci gibi MHP’nin kırmızıçizgilerini aşan, yolsuzluk-rüşvet soruşturması gibi muhalefetin elini güçlendiren süreçlerin MHP’nin oy oranında patlama yapması bekleniyor. İktidara ders vermek, hesap sormak gibi toplumsal psikolojilerin yaygınlaşmaya başladığı süreçlerde MHP, sırf bu seçime özel, seçmenin tercihi olmaya yakın görünüyor.
Bahçeli umulanın ötesinde bir oy oranıyla karşılaştıktan sonra Ağustos’taki kritik seçim öncesi ‘Devletin başına’ geçmek için harekete geçer mi bilinmez. Ama gerek MHP tabanında gerekse de farklı siyasi partilerin seçmenleri düzeyinde bu ihtimalden de söz ediliyor.
AK Parti’nin adayına karşı en azından ikinci turda yapılacak bir ittifaktan ve de Devlet Bahçeli’nin CHP’lilerden de oy alma ihtimalinden…
Tabi ki cemaat! AK Parti istediği sonucu alır ve Başbakan Erdoğan sandıktan güçlü çıkarsa en büyük kan kaybını Fethullah Gülen cemaati yaşayacak. Bunun için kahin olmaya da gerek yok. Zaten Başbakan Erdoğan her meydan mitinginde ‘inlerine gireceğiz’ diyerek seçim sonrası hesaplaşma senaryolarından pasajlar okuyor. Kaldı ki son Milli Güvenlik Kurulu toplantısında da ‘cemaate karşı önlem’ meselesinin görüşüldüğü ‘devlet sırrı’ olmaktan çıktı.
Siyasal olduğu kadar ekonomik sonuçlar da doğurması beklenen bu mücadele süreci Türkiye’ye neye mal olur bilinmez ama ülkeyi 30 sonrasında da ‘sarsıntılı’ bir sürecin beklediği gayet açık ve de net…
Öte yandan çözüm süreci var…
Erdoğan’ın cemaatten kaybını Kürt kökenli seçmenlerle telafi projesi üzerinde çalıştığı bilinse de adına ‘çözüm’ denilen sürecin de gidişatında 30 Mart’ın kritik önemi var. Tabi ki demokratik özerklik, federal sistem gibi beklentilerin de 30 Mart’ta sandıktan çıkacak sonuçla paralellik arz edeceği biliniyor.
Özetle aslında muhtar, meclis üyesi ve belediye başkanı seçeceğimiz 30 Mart’a yüklenen misyonlar bunlar. Hal böyle olunca tabi ki ne projeden ne başkan adayından söz edebilmek mümkün... Zaten mümkün olsa İzmir’deki siyasi tabloyu bile çok farklı başlıklarla yorumlardık.
Liderler, partiler, cemaatler, kurumlar açısından ‘olmak ya da olmamak’ seçimi olarak tanımlanan ve her geçen gün biraz daha gerginleşen sürecin yine de ülkemize, kentimize iyi şeyler getirmesini temenni etmek durumundayız. Çünkü elimizden ancak bu kadarı geliyor. Umarım sonuçta Türkiye kazanır ve yeniden birlik/beraberlik içinde olabildiğimiz günler gelir.
Yazdır
Önceki sayfa
Sayfa başına git
14
7
Künye
İletişim
Facebook
Twitter
Google+
RSS
Sitene Ekle
Günün Haberleri